Soms moet ik mezelf weer een beetje moed inspreken. Ik heb al een tijd niet ‘genoeg’ getraind, vind ik zelf. Door een nieuwe werkplek en daarbij een opleiding doen is wat tijdgebrek ontstaan. En ook doordat ik weer last had van mijn hielspoorblessure. Maar nu ben ik weer positief gestemd, ik loop wanneer ik kan. En ik geniet van wat ik nu kan. Met de fysio is er weer een plan gemaakt.Ook staat er een wedstrijd op de kalender: de Montferland Run volgende week zondag. Ik ga de de 7,5 km lopen. Omdat ik nu niet optimaal train zal het vooral ‘uitlopen’ worden. En misschien moet ik wel wandelen onderweg, maar ik doe mijn best en ik ga ervan genieten!
‘Heb vertrouwen, ik kan lopen, mijn benen doen het wel’, zeg ik tegen mezelf. Soms ga ik ‘langzaam’ soms ga ik ‘sneller’. Soms doen mijn voeten of knieën niet wat ik wil, maar altijd kan ik lopen. Mijn spieren worden steeds beter, hoe meer ik loop hoe beter.
Soms vlieg ik over de weg, ik zweef. Ik geniet van de omgeving. En ik lach, ik zie mezelf van een afstand en ik lach. Het monotone geluid van de passen die ik maak…
Bridge to Bridge 2017
Het trainen is ook vaak zwoegen, het voelt vaak zwaar… Maar ik mag mijn eigen tempo lopen.
Heb ik tijdens de training gezweet? Heb ik de stappen gezet? Heb ik de minuten uitgelopen? Dan kom ik voldaan thuis van een training.
Zoals ik ooit zelf begonnen ben met lopen, met het Start to Run-programma, zo heb ik vandaag training gegeven. Echt leuk om te doen. Mensen die pas beginnen met lopen en mensen die om wat voor reden een tijd niet gelopen hebben, komen nu weer bij de vereniging om te beginnen. Ik kan me het zo goed voorstellen hoe dat was, ik ben zelf ook met Start to Run begonnen. Ik heb zelf meerdere keren aan een beginnerscursus meegedaan. En nu ben ik zelfs weer bezig met een beginnersschema, na het herstel van mijn blessure.
Je bent best onzeker als je pas begint; kan ik het wel volhouden, is het tempo niet te groot, doen er niet alleen hele goede mensen aan mee? Maar toch zie je allemaal mensen die best kwa tempo bij elkaar passen, pas later in de cursus zie je wat verschillen ontstaan. Vandaag had ik bij mijn vereniging, bij mijn locatie in ’s Heerenberg, de eer om Start to Run ’te doen’. Er waren 3 nieuwe mensen en 2 mensen die al lid waren, maar die om verschillende redenen een tijd niet hadden gelopen. Best leuk om die mensen ook weer te zien en leuk dat ze weer gaan hardlopen. Ze moeten nog even conditie op doen, maar hardlopen kunnen ze al. En trouwens de ‘nieuwe’ mensen kunnen ook lopen, dat zag ik vandaag ook al. Zij dribbelen/joggen/hardlopen eigenlijk zo mee met het groepje. Iedereen kan het ook, maar zelf moeten ze daar nog even van overtuigd zijn 😉 Ik loop zelf ook mee natuurlijk. Vooral omdat ik nu zelf ook aan het opbouwen ben, is dit ook goed te doen. En ik kan me ook makkelijk verplaatsen in hun gevoel.
Ik heb ook tegen de lopers gezegd dat ze nu wel beginner zijn, maar elke hardloper heeft heel veel respect voor beginners! Want die zijn zelf ook ooit begonnen, en die weten ook dat het begin juist zo moeilijk kan zijn. En andere hardlopers vinden het juist alleen maar heel leuk dat iemand begint met hardlopen, omdat ze het zelf ook zo leuk vinden om te lopen.
Vandaag was het best winderig, maar toen zijn we maar gelijk het bos in gegaan. De locatie waar we beginnen ligt eigenlijk naast het bos. Het was heerlijk, het is altijd zo rustig in het bos. Je kan van de geuren genieten van alle bomen om je heen. Je let op het pad, je let op de lopers om je heen, maar dat is alles. Verder moet je alleen je ene voet voor de andere zetten en dan loop je al hard. En de minuutjes die de lopers liepen waren ook zo weer voorbij. Het schema zei; 1-1-2-1-1-2 minuten, met daartussen een pauze-wandeling van 3 minuten. Dus nog veel rust ertussen.
Gisteren was het zulk mooi weer en ik heb weer gelopen! Heerlijk in de zon ook. Tijdens het inlopen bedenk ik welke kant ik op ga. Ik wil elke elke keer een andere route maken, anders doe ik teveel van hetzelfde en dan wordt het saai. Ik volg een opbouwschema naar de 5 km toe, die ik van de fysiotherapeut heb gekregen. Dus ik loop echt nog in minutenblokjes. Gisteren liep ik 1-2-4-4-5 minuten. Dat is samen 16 minuten. Die 4 en 5 minuten klinken echt al veel, maar tijdens het lopen viel het me mee. Eerst vond ik 3 minuten achter elkaar al heel veel, maar ik mag best heel rustig lopen dus dan gaat het wel.
Van de week heb ik nog 1x training gegeven, dus ik heb 4x bewogen cq. aan sport gedaan. Zoveel loop ik zelf nog niet en bij het training geven beweeg ik ook niet heel veel (alleen bij de loopscholing), want ik zit op de fiets. Maar ik merk toch dat de beweging mij goed doet, het is goed voor mijn voeten en de (afnemende) blessure. Dat heb ik ook wel gemerkt toen ik nog volop aan het trainen was; doe je net iets teveel kan het je een blessure opleveren maar doe je te weinig dan krijg je ook pijntjes. En nu merk ik dat de extra beweging van het training geven er net voor zorgt dat mijn voeten en kuiten sterker worden! Dat is wel weer goed om te merken, want ik ben vaak te bang om teveel te doen.
De laatste tijd merkte ik dat mijn voet weer wat meer pijn deed. En ik moest dinsdag naar de fysio, voorlopig de laatste keer, en ik kwam tot de conclusie dat ik de oefeningen weer wat meer mag doen. Ik ben nu toch ook aan het opbouwen met hardlopen en de oefeningen maken mijn voeten weer sterker. Dus al met al ben ik goed bezig! En weer een inzichtje voor mezelf; de oefeningen blijven doen naast het hardlopen. Ik deed ze al een tijdje niet meer zoveel… Van de fysio mocht ik op de dagen dat ik hardloop de oefeningen doen, dan zijn de dagen dat ik niet hardloop ook echt rustdagen.
Ik ben dus nu al 3x per week aan het hardlopen. Dat is al heel goed en dat is de hoeveelheid wat ik ‘vroeger’ ook liep. Nu probeer ik dat vast te houden zodat ik straks weer naar mijn eigen groep (bij de loopvereniging) kan terugkeren en ik dat ritme in mijn werkweek kan vasthouden. Nog ongeveer 6 weken en dan ben ik ‘klaar’ met dit schema, als ik geen terugval of pijn krijg natuurlijk. Dan is het eind maart, dat duurt nog wel een tijd, maar ik ben op de goede weg. En ik ben er zo blij om. Het gaat allemaal nog niet vanzelf hoor. Ik ben ook zwaarder geworden, dat speelt ook zeker mee, daardoor loop ik nog niet zo licht als een hertje, zeg maar. Ook met de nieuwe zooltjes gaat het goed. Natuurlijk voel ik mijn voeten, onderbenen en pezen en spieren nu wel, maar dat is niet zo erg al met de oude podo-zooltjes. Dat is toch bizar dat het zo’n verschil is. Ik ben er nu blij mee, maar ik had die oude zooltjes gewoon veeeeeel eerder uit mijn schoenen moeten gooien. Maar al met al zit hier een blij ei!
Vandaag ga ik weer lopen, weer trainen, hardlopen. Ik moet toch telkens weer een beetje zin maken, want ik vind het nog moeilijk. Ik ben bang om toch weer pijn te krijgen op andere plekken of op de plek van de blessure.
Gisteren en eergisteren heb ik weer training gegeven bij mijn loopgroep. Ik ben trainer sinds april 2018. Ik heb als loper jarenlange ervaring en dat hoop ik te kunnen delen met de lopers. Het fijne is dat ik de lopers al wel lang ken. In mijn vereniging hebben we meerdere locaties waar groepen trainen, in meerdere plaatsen. Dus langzamerhand leer ik de mensen kennen. Ik heb ook een tijd op mijn eigen locatie training gegeven, de locatie waar ik zelf altijd trainde. Nu ik met de blessure zit train ik daar niet, omdat ik nog niet een hele training vol kan houden. Ik hoop wel snel weer terug te keren… Met training geven gebruik ik nog vaak de fiets, dan hoef ik mezelf niet te forceren om een bepaalde afstand zelf te lopen.
Maar goed, vandaag weer zelf lopen. Heerlijk, nog even de training in mijn sporthorloge zetten en gaan. Ik heb net even ontbeten en laat het nog een beetje zakken. Ondertussen schrijf ik deze blog en kijk ik op weeronline of het nog gaat regenen… nee gelukkig niet. Als ik deze training heb gedaan voel ik me vast weer voldaan. Maar nu ben ik nog een beetje zenuwachtig. Raar is dat, ik loop eigenlijk al jaren, en als ik weer opnieuw moet opbouwen na een blessure, dan ben ik ineens niet zo zeker meer van mezelf. Ik houd mezelf dan maar voor dat ik ooit halve marathons liep, dus dat ik best wel wat kan.
Jaaaa, ik mag weer hardlopen (van de fysio)! He, wat een opluchting toch weer.
Vanaf juni heb ik niet meer hardgelopen in verband met mijn hielspoor-achtige klachten.
In de loop van het proces had ik tegen mezelf gezegd dat ik dit jaar (2018) niet meer kon gaan lopen… Dat was een rustig idee en ik hoefde mezelf niet meer op te fokken. En het leek darna ook beter te gaan met de blessure, want ik kon me meer op het herstel richten in plaats van te mokken omdat ik even niet kon lopen. Gek is dat he, hoe dat werkt, maar zo werkt het echt. Je moet ook echt meer naar het herstel toe werken in plaats van te kijken wat je even niet meer kunt.
Maar gelukkig zei de fysio in november dat ik weer mocht gaan hardlopen. Natuurlijk mag ik netjes weer gaan opbouwen, heel voorzichtig en met minuutjes. Ik ken de schema’s wel, en hij had er ook 1 voor mij. Dit was echt een voorzichtig schema en ik dacht ‘laat ik dat maar doen, anders ga ik weer veel te snel te hard…’. Daarvoor mocht ik ook al wandelen (en dat opbouwen), en als je een tijd niet zo actief bent geweest, is wandelen ook al even wennen, ik voelde van alles… Ook met hardlopen, het ging echt niet vanzelf. Mijn inlegzooltjes van de podoloog, waar ik al jaren mee liep, zaten weer net zo vervelend als voorheen. Daar moest ik ook weer aan wennen en met het wandelen kon ik daar alvast aan wennen en ook tijdens de eerste 10 hardlooptrainingen. En dat ging telkens ietsje beter, maar voelde nog steeds niet fijn. Nu zul je zeggen ‘waarom heb je er dan voorheen zo lang mee gelopen en had je toen geen klachten?’. Nou die had ik wel maar ik liep maar gewoon door, ook omdat de podoloog zei dat ik ze moest dragen en ook geen verklaringen voor de pijn had. Maar nu had ik natuurlijk een tijd niet gelopen en de zooltjes ook niet in mijn wandel(hardloop-)schoenen gehad en dan voel je echt het verschil weer. Om een verhaal kort te maken; ben ik van de fysiotherapeut naar een podo-therapeute gegaan en daarna nog naar de osteopaat en daarna toch naar een andere podoloog.
Deze laatste meneer zei me dat de zooltjes wel erg hoog en schuin waren, dat vond ik zelf ook. En ik heb er namelijk veel en lang over nagedacht en kon hem ook goed en gedetailleerd uitleggen wat ik voelde. Waarschijnlijk zijn ze te breed voor de hardloopschoenen waardoor de zooltjes heel smal door de schoenen werden ‘geknepen’ en liep ik daarom helemaal schuin. Waardoor ik als het ware door mijn enkel ging, de correctie was te groot/hoog, waardoor ik niet meer proneerde maar supineerde. Ik zei ook altijd tegen de podoloog dat de zooltjes na 3-kwart-jaar op z’n lekkerst zaten, ja dan zijn ze bijna versleten en is de correctie niet meer zo heftig. Ook deden mijn voeten aan de achterzijde (de hielen) best pijn en liep het liefst op de voorvoet, ook als ik stil stond met de zooltjes in mijn schoenen.
Ach, als je best goed getraind ben en je vaak loopt, zijn je voeten en onderbenen ook goed gespierd, dan heb je er niet zo’n last van. Maar als je dan aan het kwakkelen bent met pijntjes en blessures, dan voel je alle pijntjes en is het niet meer fijn, maar heel vervelend en dan denk je ‘kan ik in de toekomst nog wel normaal lopen?….’ Nou ja, om een toch nog lang verhaal kort te maken, deze laatste podoloog zei me dat ik nog wel iets correctie nodig had, maar dat ik die andere zooltjes er maar eens uit moest doen, uit mijn schoenen. Dus ik loop nu op standaard zooltjes met iets correctie voor over-proneren. Ik heb ook weer wat dingen over hardloopschoenen in het algemeen geleerd. En sindsdien loop ik zonder podo-zooltjes! Ik ben zo blij!
Nu moet ik nog steeds heel voorzichtig opbouwen, want mijn benen en voeten moeten hier wel aan wennen natuurlijk.
Dusssss, hier zit een blij meisje!! Doei, ik ga effe hardlopen.
Ik heb een blessure. Eigenlijk is het dezelfde blessure van vorig jaar. Hielspoor of iets wat daar op lijkt. Vorig jaar had ik er ook last van. En eigenlijk is het blijven sluimeren lijkt het. In de winter loop ik meer op de weg, toen had ik er ook last van. En met dat de zomertijd word ingesteld gaan we met de vereniging het bos weer in. Dan heb ik er minder last van door de zachtere ondergrond.
Kortom ik liep al weer een hele tijd met startpijn tijdens het hardlopen. Ook ’s ochtends bij het uit bed komen heb ik dan een stijf pijnlijk gevoel in de hiel, onder de voet. Dit is zo vervelend, je denkt dat het wel meevalt. Ik was ook al eens aan het rekken, de kuiten rekken op de trap. Maar tijdens het hardlopen wordt de boel warm en dan voel je het niet meer. Dan denk je ‘och het valt wel mee, ik kan best 5 tot 10 km hardlopen hiermee, dus het zal met meevallen allemaal’… En dat is dus niet zo, ondertussen heb je een blessure. En op een gegeven moment deed het onder het hardlopen heel veel pijn. Oeps, nu moet ik toch maar eens de handdoek in de ring gooien, en even afremmen en stoppen met hardlopen. En dat is zo moeilijk, want ik wil de gezelligheid van de vereniging niet missen. En zeker nu ik zelf ook training geef is het extra lastig.
Maar goed, ik ben maar gelijk naar de fysio gegaan. Deze kon ook een echo maken en daar was op te zien dat het niet de aanhechting was van de pees onder mijn voet. De zogenaamde fascitis plantaris of peesplaatontsteking. Het was bij mij meer dat het vetkussen onder de hiel wat minder dik was en daardoor (denk ik) de aanhechting van de pees geirriteerd is. Ik moest meer op blote voeten lopen, niet meer alleen op mijn hardloopschoenen lopen. Dat deed en doe ik vaak. Ik denk dan dat die schoenen juist heel goed en stevig zijn, maar ze zijn juist te zacht en je verwend je voeten daar juist teveel mee. In de zomer was het geen straf om meer op slippers en (thuis) op blote voeten te lopen.
Ondertussen ben ik de oefeningen aan het doen die me zijn voorgeschreven. En ik baal dat ik nu even niet kan hardlopen. de behandelingen bij de fysio zijn nu bijna klaar. En ik moet nog eens goed nagaan bij mezelf en vragen aan de fysio, hoe het nou gekomen is. Natuurlijk door overbelasting; ik heb teveel gedaan, teveel gelopen. Maar ook het proneren, het naar binnen kantelen van de voet, speelt mee. En omdat het probleem eigenlijk al veel langer speelt, zal ik goed moeten kijken wat de volgende stap is. Iets met de zooltjes doen, misschien heb ik zooltjes voor in mijn gewone schoenen nodig. Bepaalde oefeningen voor langere tijd blijven doen. En misschien naar mijn looptechniek (laten) kijken. Kortom ik blijf positief, maar er moet nog wel een en ander gebeuren voor ik weer probleemloos kan hardlopen.
Yes, vandaag heb ik mijn eerste wedstrijdje gelopen!
En ik heb het volgehouden! Ik ben trots op mezelf!! Ik heb vanochtend een 3 km wedstrijd uit kunnen lopen, in Sonsbeekpark in Arnhem.
De Start-to-Run cursus is afgelopen en vorige week was daar een 3 km-testloop van, daar kon ik helaas niet bij zijn. Ik was zo benieuwd of ik die 15-20 minuten vol zou kunnen houden. Het voelt gewoon nog niet zo goed. Dus zo’n testloop is dan ook mooi ijkpunt. Ik was er erg zenuwachtig voor, zou ik de afstand wel volhouden, zou ik het helemaal kunnen hardlopen?? Dat heb je dan voor je eerste ‘grote’ afstand. 🙂 Maar ik heb het gedaan! Ik had er erg veel zin in. Ik had geen verwachtingen, kwa tijd, ik wilde het gewoon vol kunnen houden. Dit voelt zo goed. Ik ben weer op de goede weg, nadat ik in 2014 gestopt was met hardlopen door een blessure. En de pijntjes waar ik nog last van heb, voelde ik tijdens het lopen niet meer. Dit is voor mij de bevestiging dat het goed gaat en dat ik goed bezig ben!! Heerlijk.
Het lopen was wel zwaar, vooral de eerste meters, want je moet gelijk na de start een heuvel op, richting ‘witte villa’. Ik hoorde van te voren dat er daarna nog een bult/klim kwam, maar ik vond dat meevallen. Later heb ik nog wat mensen in kunnen halen en toen ging de route naar beneden, de hoogste meter zaten erop. Effe lekker uitrollen en nog wat mensen inhalen. Hierna langs de volkstuintjes en het park weer in. Daar kwam het bordje ‘2 km’ en toen de laatste kilometer langs de vijvers. Het ging lekker, de pijntjes voelde ik niet, ik kon prima in mijn eigen tempo blijven lopen, ik voelde me goed. Ik voelde me weer het stoomlocomotiefje, het in- en uitademen gaat dan vanzelf en ik had de pas er goed in. Ik een paar keer op mijn garmin-horloge gekeken, meer om te kijken wat de afgelegde afstand was, en ik zag ook even wat voor snelheid ik liep. Verder wil ik daar niet teveel op kijken, dat komt bij de finish wel. Ik had al bedacht dat ik bij een bepaald punt nog ietsje kon versnellen naar de finish toe, het indelen van de snelheid van de wedstrijd kon ik dus ook nog. En Jan (mijn man) stond bij de finish, dat is altijd een fijn idee. Pfff, ik had het gehaald, na de finish zag ik op mijn garmin 18.12 minuten. Zo hee, ik dacht eerder dat ik rond de 20 minuten zou zitten. Later zag ik op Strava dat het 18.07 was.
Het was weer heerlijk. Het was 2 jaar geleden dat ik een wedstrijd had gelopen en het voelde naar meer. Je kan er zo je energie uit halen, het voelt zo goed als je zo hard en steady hebt gelopen. Voor nu ben ik heel blij dat ik het heb kunnen volhouden!!
Er is van alles ‘gebeurt’ sinds mijn laatste blog.
Ik heb bewust wat minder gepost, want elke keer een verslagje van een training is ook niet altijd boeiend om te lezen.
Ik ben doorgegaan met het rekken van de achillespezen/kuiten. Begin april ben ik weer bij de fysio geweest, zij zei dat ik nog een maand moest rekken, het liefst 2x per dag. De pijn in mijn rechterenkel komt doordat ik stijf ben, dus het rekken is daar heel goed voor. Ook de loopscholing bij de Start-to-Run trainingen is daar heel fijn voor. Fijn om te horen dat dat het is.
Ik heb ook nog wel pijn onder mijn linkervoet. Ik denk dat ik nog eens terug moet gaan naar mijn sportfysio, die mijn inlegzooltjes levert. Wel merk ik dat het fijner loopt met de grotere schoenen. Ook doe ik dan vaak het zooltje iets naar voren (in de schoen), zodat de verhoging in het zooltje waar ik pijn heb, iets naar voren komt, op een andere plaats onder mijn voet. Dan heb ik minder pijn als ik echt op die hak sta/loop. Maar helaas verschuift het zooltje weer naar achteren als ik hardloop. Ook merk ik dat als ik wat harder loop, en niet meer zo bewust op de hak land, er dan minder pijn aan heb. Dat gevoel had ik eind 2014 ook al wel (ik denk dat ik dat altijd al gehad heb, met die zooltjes). Maar ja, als je weer begint met lopen heb je niet meteen weer de conditie dat je ‘hard’ kan gaan. En dan voel je gewoon heel goed dat je voeten en benen weer heel erg moeten wennen aan het zoeken van de balans, aan het sterker worden van de spieren en pezen. Ook voel mijn linkerknie nog vaak, maar met de oefeningen die ik in 2014 heb gekregen, worden de pezen weer sterker. Waardoor de knie en knie-schijf weer beter ‘spoort’.
Wat wel heel fijn is dat ik echt verbetering voel in het lopen, mede ook door de Start-to-Run trainingen. Het samenlopen doet me echt goed, sociaal typje als ik ben 🙂 Het samenzijn stimuleert gewoon heel erg, onder het samen kletsen loop je verder als dat je alleen zou lopen, maar dan wel in de goede zin. Als ik alleen loop kan ik mezelf ook heel erg pushen, maar dan ga ik vaak te ver of te hard lopen. Ook de oefeningen (de rekoefeningen en loopscholing) zijn fijn, al doe je dat maar 1x per week, toch helpt het weer wat. Ook merk ik nu dat ik in verschillende tempo’s kan lopen, zone 1, wat best langzaam is en nu kan ik ook in zone 2 lopen, wat net ietsje harder is.
Echt; het is allebei nog langzaam, als ik het vergelijk met de tempo’s uit mijn ‘vorige hardloopleven’, maar dat doe ik nu niet, haha. Ik ben blij dat ik weer loop! Dat ik elke training zo’n 4 à 5 km kan lopen. Dat is toch mooi! Als ik over een half jaar of over een jaar terugkijk zal ik zien dat ik vooruit ben gegaan. Trouwens; ik ben nu al een stuk verder als voordat ik begon met de Start-to-Run trainingen!!
Van de week heb ik 2 keer gelopen en afgelopen zaterdag was les 3 van Start-to-Run. En vandaag, 2e paasdag, ook lekker gelopen.
Het rekken wat ik van de fysio moet doen, gaat goed. Ik moet mijn kuiten/achillespezen rekken op de trap. Telkens moet ik 1 been in 10 tellen laten zakken. Aanvankelijk ging het alleen om mijn linkerbeen, maar ik rek ze nu beide. De pijn in de rechterenkel gaat hiermee ook weg, dat is dus mooi meegenomen. Ook de trainingen van Start-to-Run zijn van zo’n omvang dat ik dat goed aankan. Ik kom er weer achter dat ik zelf teveel deed. Ik liep te lang in en de trainingen waren te lang. Dus het is wel goed dat ik nu weer opnieuw begin. Wel heb ik natuurlijk nog wel twijfels of ik er wel goed aan doe om überhaupt te lopen. Met al die pijntjes… Maar ja, we zien wel waar het schip strandt. De rechterenkel gaat nu goed, als ik de pijn voor ben met het rekken is dat een goed teken.
Nu nog de linkervoet. Ik kwam erachter dat mijn schoenen misschien te klein zijn. Ik loop namelijk ook vaak overdag (naar mijn werk) op loopschoenen, dezelfde als waar mee hardloop. En als ik opsta uit bed ’s ochtends heb ik geen pijn, en als ik mijn schoenen aandoe begint het pijn te doen. (En daar loop ik gewoon mee door, omdat het niet heel erg is, maar nu let ik gewoon op alle kleine pijntjes). Ik ben vrijdag naar Run2day gegaan en wonder boven wonder mocht ik mijn loopschoenen, die ik in december had gekocht, ruilen voor een half maatje groter. Dat voelt goed. Ik heb er al 2x mee gelopen, dat gaat goed. Ook heb ik mijn aangemeten inlegzooltje nog ietsje bijgeschaafd, omdat ik ook nog ergens pijn voelde, ook als ik stil zit met de schoenen aan. Dat voelt nu ook beter, ik had het gevoel dat het zooltje heel erg klem zat in de schoen en dat het voet ook een beetje afklemde. Dit is niet erg als ik niet hoef hard te lopen, maar met hardlopen maak je zoveel passen, en dan doet het echt wel irritant zeer.
Anyway, weer genoeg aanpassingen en oefeningen gedaan dat het wel een keer goed moet komen. Het lopen zelf voelt nog steeds wel zwaar, ik heb nog geen conditie, en ben ook wat zwaarder als ik zou willen zijn. Ach ook dat komt ooit goed. Voor nu geniet ik alleen maar van het lopen wat ik nu kan!
Bij de Start-to-Run training ging het ook lekker. Toch in zo’n groep gaat het wel beter, je wordt wat afgeleid en dan loop je zo weer een heel eind. We moesten 2-4-5 minuten in zone 1 doen, lees sukkel/dribbeltempo, heel langzaam dus. Maar net iets sneller als flink doorwandelen. Daarna 3×2 minuten in zone 2, dat is dan net ietsje sneller. Dat voelt ook beter, al ben ik dan wel meer aan het hijgen haha. Ik kan ook haast niet wachten om te knallen, maar ik moet rustig aan doen. Nu maar rustig de cursus afmaken en kijken hoe het dan gaat, wat ik dan kan.
Het was weer vroeg opstaan, om 9.00 uur begint de training. In het lokaal van het scouting-gebouw is het altijd een waar kippenhok, iedereen kletst met iedereen. Ook zag ik weer wat bekende vrouwen die ik vorige week nog niet gezien had, altijd leuk! Ze vinden het allemaal weer leuk dat ik terug ben. Maar ik moet eerst maar eens deze cursus afronden, dan voel ik me echt weer een ‘hardloper’ 🙂 Ach onzin natuurlijk, ik loop nu ook hard en ik moet er trots op zijn.
De vrouwen uit mijn groepje -nou ja groepje, het is inmiddels een groep van ongeveer 20 man- kletsten al wat meer met elkaar. En ik liep ook al gauw weer met wat vrouwen die ik vorige week ook gesproken had. De training was 1-2-3-2-4 minuten, afgewisseld met een actieve wandelpauze van 2 minuten. Het was goed te doen, af en toe liep ik wat harder en een andere keer wat zachter. Het voelt goed om weer wat minutenloopjes te doen. Op een gegeven moment liep ik rond de 7 min./km. Dat was een lekker tempo. We liepen weer rond de plas de Breuly en de Panoven, een mooi stukje natuur aan de rand van Zevenaar. Heerlijk zo ’s ochtends, al was het nog best fris en ik had spijt dat ik mijn handschoenen niet aan had gedaan. De training was goed te doen, en eigenlijk ook zo weer voorbij. Ik heb natuurlijk nog niet echt een goede conditie, en ben ook iets zwaarder geworden het afgelopen jaar. Maar dat mag de pret niet drukken. Na de training weer even koffie en thee drinken in het scouting-gebouw.
Mijn blog gaat over hardlopen en alles wat ik hierbij beleef. Of ik alleen loop of met mijn hardloopvrienden bij de loopvereniging. Of ik op de weg of in het bos loop. Of dat ik aan een recreatie-loop deelneem of aan een trail. Dit alles maakt het voor mij een perfecte hobby.
