Vandaag weer een wedstrijd gelopen
Vanochtend vroeg ben ik samen met P. naar Ugchelen getogen om daar de 5 km bij de Leestencross te gaan lopen. Deze wedstrijd had ik eerder een keer gelopen, 6 jaar geleden. Ik wist dat ik nu niet zo’n goede conditie heb, maar dat het zo ‘slecht’ ging…
We waren al goed op tijd, P. had gereden, ik deed de navigatie (dat is makkelijk, gewoon google-maps op mijn telefoon en zeggen waar we heen moeten). Daar aangekomen moesten we de auto aan de andere kant van de rijksweg zetten en even een kleine wandeling naar de kiosk bij “de Ugchelse Berg” maken. Daar aangekomen konden we ons gelijk inschrijven in de kleine kiosk cq. kantine, even in de rij staan, maar het ging best vlot. Dit is best een kleine loop, een klein evenement en de meeste mensen zullen zich ‘vooringeschreven’ hebben. Daarna de startnummers opspelden, nog wat omkleden en even naar het toilet. Toen samen in gaan lopen.
Het is daar wel een beetje heuvelachtig, de start en finish is ook in een soort van gat, met eromheen een hoge wal/berg. met het inlopen merkte we dat ook meteen, je moet eigenlijk gelijk een bergje op. Pfff dat is dan best lastig, vooral als je ook nog last hebt van astma. Ik wil niet klagen, maar dat speelt gewoon altijd mee. Heel rustig inlopen is dus het beste, maar ja, met deze bergjes is dat wat lastig, dan zou je moeten wandelen.
Na het inlopen kwamen we weer bij de kiosk, daar kon ik nog mijn jasje in mijn tas opbergen. En dan op naar de start. Horloge goed ingesteld en P. haar telefoon op Strava gezet. Haar Polar-horloge was er laatst mee opgehouden dus moest ze nu min of meer op gevoel lopen. Zij is aan het trainen naar de halve marathon toe, en nu doet ze enkele wedstrijden om haar snelheid wat vast te kunnen houden. In het startvak stonden de lopers klaar, er zijn daar 3 afstanden die allemaal tegelijk startten. De drukte viel mee, alleen bij de eerste heuvel liep het een beetje vast, omdat de heuvel zo steil is werd er gewandeld.
Nou de eerste heuvel, gelijk na de start, dat viel tegen zeg, een paar honderd meter later zei ik tegen P. dat ze maar verder moest gaan lopen. Ik had eerst de hoop nog een beetje om de eerste paar km’s samen op te lopen en dat zij dan zelf de laatste km’s harder kon gaan lopen. Maar ik vond het zo zwaar, ik moest zelfs al gaan wandelen. Pfff dat voelt dan zo fout, zo niet goed… maar ik kon niet meer. Dus toch maar even wandelen, de route liep langs een soort van heideveld. Ik moet dan gewoon even niet teveel nadenken, want dan wordt het nog zwaarder, dus maar een beetje om mee heen kijken. En rustig doorgaan, ik ging weer wat dribbelen, gewoon wat langzamer lopen en dan moet het gaan lukken. Na een paar bochten ging de route het bos in, het was best drassig, want het had afgelopen nacht geregend. Sommige mensen gleden een beetje uit, en de lopers moesten de plassen ontwijken. Later werd het wat rustiger met de lopers om me heen, ik denk dat ik redelijk in de achterhoede zat. Daarna ging de route bergafwaarst, weer een paar bochten. En af en toe keek ik op mijn garmin om te kijken hoever ik al was, ook had ik de km-piep aangezet. Dat is wel fijn, dan opeens zit je al op de helft van de wedstrijd. Ik kon me troosten dat hoe slecht ik het ook vond gaan, dat P. tenminste wel goed liep. En daar was het ook om te doen, zij is lekker aan het trainen. Ik heb eind vorig jaar een blessure gehad en moet echt weer conditie opbouwen, dus geen wonder dat het nu zo ‘niet fijn’ gaat. Dus maar gewoon doorlopen, later mag ik balen van mezelf, nu moet ik deze wedstrijd zien te fixen. Ik heb geloof ik wel 3x gewandeld, om me heen liepen nog een paar lopers. Toen ik het idee had dat we er bijna waren kwam ik een hoek om en zag weer een mooi stuk heideveld, okay het staat nu natuurlijk niet in bloei, maar mooi is het wel.
Daar was een heuvel, en de lopers liepen in een mooi lint naar beneden en later weer omhoog, daar achter is de finish wist ik. Eens kijken hoe ik weer in het ‘gat’ bij de finish kom, hoe gaat de route lopen. Er was overal netjes met lint de route aangegeven hoe je moest lopen.
Dus toen moest ik naar die heuvel toe, ik was best een beetje moe, dus toch het eerste deel van de heuvel omhoog gewandeld. Het tweede deel ben ik toch maar wat gaan dribbelen, dat ging wel ardig. Er wandelde ook iemand voor mij en mijn doel was om haar in te halen en om tenminste dribbelend boven te komen. Dat lukte en bovenaan mocht ik ietsje uitrusten, wel doordribbelen natuurlijk. Er stond een man (van de organiserende vereniging?) aan te moedigen en hij wees de lopers de goede richting uit. Linksaf, daar ging het weer heuvelaf en ik kon nog een beetje versnellen, sterker nog ik was mezelf aan het afremmen, bang om te vallen… Daarna rechtsaf, nog een stukje mul zand en ik liep daar langs de wal waarachter de finish lag. Het laatste moeilijke stukje, en ik moest de wal over, he bah, weer een bultje op, pff ik was moe! Toen nog een klein stukje en weer een verrassing kwa ondergrond; grind. Maar daar was de finish, ik was benieuwd hoe P. het gedaan had. Daar stond ze! Heel fijn, nog wat aanmoedigingen en ik was er. Nou dat was een moeilijke wedstrijd! Maar ik was er, over de finish. Mijn tijd was 36:15, zelf geklokt.
Foto’s AV Veluwe.
