Categoriearchief: hardlopen

Overdenking

Soms moet ik mezelf weer een beetje moed inspreken. Ik heb al een tijd niet ‘genoeg’ getraind, vind ik zelf. Door een nieuwe werkplek en daarbij een opleiding doen is wat tijdgebrek ontstaan. En ook doordat ik weer last had van mijn hielspoorblessure.
Maar nu ben ik weer positief gestemd, ik loop wanneer ik kan. En ik geniet van wat ik nu kan. Met de fysio is er weer een plan gemaakt. Ook staat er een wedstrijd op de kalender: de Montferland Run volgende week zondag. Ik ga de de 7,5 km lopen. Omdat ik nu niet optimaal train zal het vooral ‘uitlopen’ worden. En misschien moet ik wel wandelen onderweg, maar ik doe mijn best en ik ga ervan genieten!

‘Heb vertrouwen, ik kan lopen, mijn benen doen het wel’, zeg ik tegen mezelf. Soms ga ik ‘langzaam’ soms ga ik ‘sneller’. Soms doen mijn voeten of knieën niet wat ik wil, maar altijd kan ik lopen. Mijn spieren worden steeds beter, hoe meer ik loop hoe beter.

Soms vlieg ik over de weg, ik zweef. Ik geniet van de omgeving. En ik lach, ik zie mezelf van een afstand en ik lach. Het monotone geluid van de passen die ik maak…

Bridge to Bridge 2017

Het trainen is ook vaak zwoegen, het voelt vaak zwaar… Maar ik mag mijn eigen tempo lopen.

Heb ik tijdens de training gezweet? Heb ik de stappen gezet? Heb ik de minuten uitgelopen? Dan kom ik voldaan thuis van een training.

Training gegeven; Start to Run, Les 1

Zoals ik ooit zelf begonnen ben met lopen, met het Start to Run-programma, zo heb ik vandaag training gegeven. Echt leuk om te doen. Mensen die pas beginnen met lopen en mensen die om wat voor reden een tijd niet gelopen hebben, komen nu weer bij de vereniging om te beginnen. Ik kan me het zo goed voorstellen hoe dat was, ik ben zelf ook met Start to Run begonnen. Ik heb zelf meerdere keren aan een beginnerscursus meegedaan. En nu ben ik zelfs weer bezig met een beginnersschema, na het herstel van mijn blessure.

Je bent best onzeker als je pas begint; kan ik het wel volhouden, is het tempo niet te groot, doen er niet alleen hele goede mensen aan mee? Maar toch zie je allemaal mensen die best kwa tempo bij elkaar passen, pas later in de cursus zie je wat verschillen ontstaan. Vandaag had ik bij mijn vereniging, bij mijn locatie in ’s Heerenberg, de eer om Start to Run ’te doen’. Er waren 3 nieuwe mensen en 2 mensen die al lid waren, maar die om verschillende redenen een tijd niet hadden gelopen. Best leuk om die mensen ook weer te zien en leuk dat ze weer gaan hardlopen. Ze moeten nog even conditie op doen, maar hardlopen kunnen ze al.
En trouwens de ‘nieuwe’ mensen kunnen ook lopen, dat zag ik vandaag ook al. Zij dribbelen/joggen/hardlopen eigenlijk zo mee met het groepje. Iedereen kan het ook, maar zelf moeten ze daar nog even van overtuigd zijn 😉
Ik loop zelf ook mee natuurlijk. Vooral omdat ik nu zelf ook aan het opbouwen ben, is dit ook goed te doen. En ik kan me ook makkelijk verplaatsen in hun gevoel.

Ik heb ook tegen de lopers gezegd dat ze nu wel beginner zijn, maar elke hardloper heeft heel veel respect voor beginners! Want die zijn zelf ook ooit begonnen, en die weten ook dat het begin juist zo moeilijk kan zijn. En andere hardlopers vinden het juist alleen maar heel leuk dat iemand begint met hardlopen, omdat ze het zelf ook zo leuk vinden om te lopen.

Vandaag was het best winderig, maar toen zijn we maar gelijk het bos in gegaan. De locatie waar we beginnen ligt eigenlijk naast het bos. Het was heerlijk, het is altijd zo rustig in het bos. Je kan van de geuren genieten van alle bomen om je heen. Je let op het pad, je let op de lopers om je heen, maar dat is alles. Verder moet je alleen je ene voet voor de andere zetten en dan loop je al hard.
En de minuutjes die de lopers liepen waren ook zo weer voorbij. Het schema zei; 1-1-2-1-1-2 minuten, met daartussen een pauze-wandeling van 3 minuten. Dus nog veel rust ertussen.

Weer gelopen

Gisteren was het zulk mooi weer en ik heb weer gelopen! Heerlijk in de zon ook.
Tijdens het inlopen bedenk ik welke kant ik op ga. Ik wil elke elke keer een andere route maken, anders doe ik teveel van hetzelfde en dan wordt het saai.
Ik volg een opbouwschema naar de 5 km toe, die ik van de fysiotherapeut heb gekregen. Dus ik loop echt nog in minutenblokjes. 
Gisteren liep ik 1-2-4-4-5 minuten. Dat is samen 16 minuten. Die 4 en 5 minuten klinken echt al veel, maar tijdens het lopen viel het me mee. Eerst vond ik 3 minuten achter elkaar al heel veel, maar ik mag best heel rustig lopen dus dan gaat het wel.

Van de week heb ik nog 1x training gegeven, dus ik heb 4x bewogen cq. aan sport gedaan. Zoveel loop ik zelf nog niet en bij het training geven beweeg ik ook niet heel veel (alleen bij de loopscholing), want ik zit op de fiets. Maar ik merk toch dat de beweging mij goed doet, het is goed voor mijn voeten en de (afnemende) blessure. Dat heb ik ook wel gemerkt toen ik nog volop aan het trainen was; doe je net iets teveel kan het je een blessure opleveren maar doe je te weinig dan krijg je ook pijntjes. En nu merk ik dat de extra beweging van het training geven er net voor zorgt dat mijn voeten en kuiten sterker worden! Dat is wel weer goed om te merken, want ik ben vaak te bang om teveel te doen.

De laatste tijd merkte ik dat mijn voet weer wat meer pijn deed. En ik moest dinsdag naar de fysio, voorlopig de laatste keer, en ik kwam tot de conclusie dat ik de oefeningen weer wat meer mag doen. Ik ben nu toch ook aan het opbouwen met hardlopen en de oefeningen maken mijn voeten weer sterker. Dus al met al ben ik goed bezig! En weer een inzichtje voor mezelf; de oefeningen blijven doen naast het hardlopen. Ik deed ze al een tijdje niet meer zoveel… Van de fysio mocht ik op de dagen dat ik hardloop de oefeningen doen, dan zijn de dagen dat ik niet hardloop ook echt rustdagen.

Ik ben dus nu al 3x per week aan het hardlopen. Dat is al heel goed en dat is de hoeveelheid wat ik ‘vroeger’ ook liep. Nu probeer ik dat vast te houden zodat ik straks weer naar mijn eigen groep (bij de loopvereniging) kan terugkeren en ik dat ritme in mijn werkweek kan vasthouden.
Nog ongeveer 6 weken en dan ben ik ‘klaar’ met dit schema, als ik geen terugval of pijn krijg natuurlijk. Dan is het eind maart, dat duurt nog wel een tijd, maar ik ben op de goede weg. En ik ben er zo blij om. Het gaat allemaal nog niet vanzelf hoor. Ik ben ook zwaarder geworden, dat speelt ook zeker mee, daardoor loop ik nog niet zo licht als een hertje, zeg maar.
Ook met de nieuwe zooltjes gaat het goed. Natuurlijk voel ik mijn voeten, onderbenen en pezen en spieren nu wel, maar dat is niet zo erg al met de oude podo-zooltjes. Dat is toch bizar dat het zo’n verschil is. Ik ben er nu blij mee, maar ik had die oude zooltjes gewoon veeeeeel eerder uit mijn schoenen moeten gooien.
Maar al met al zit hier een blij ei!

Weer lopen

Vandaag ga ik weer lopen, weer trainen, hardlopen. Ik moet toch telkens weer een beetje zin maken, want ik vind het nog moeilijk. Ik ben bang om toch weer pijn te krijgen op andere plekken of op de plek van de blessure.

Gisteren en eergisteren heb ik weer training gegeven bij mijn loopgroep. Ik ben trainer sinds april 2018. Ik heb als loper jarenlange ervaring en dat hoop ik te kunnen delen met de lopers. Het fijne is dat ik de lopers al wel lang ken. In mijn vereniging hebben we meerdere locaties waar groepen trainen, in meerdere plaatsen. Dus langzamerhand leer ik de mensen kennen. Ik heb ook een tijd op mijn eigen locatie training gegeven, de locatie waar ik zelf altijd trainde. Nu ik met de blessure zit train ik daar niet, omdat ik nog niet een hele training vol kan houden. Ik hoop wel snel weer terug te keren… Met training geven gebruik ik nog vaak de fiets, dan hoef ik mezelf niet te forceren om een bepaalde afstand zelf te lopen.

Maar goed, vandaag weer zelf lopen. Heerlijk, nog even de training in mijn sporthorloge zetten en gaan. Ik heb net even ontbeten en laat het nog een beetje zakken. Ondertussen schrijf ik deze blog en kijk ik op weeronline of het nog gaat regenen… nee gelukkig niet.
Als ik deze training heb gedaan voel ik me vast weer voldaan. Maar nu ben ik nog een beetje zenuwachtig. Raar is dat, ik loop eigenlijk al jaren, en als ik weer opnieuw moet opbouwen na een blessure, dan ben ik ineens niet zo zeker meer van mezelf. Ik houd mezelf dan maar voor dat ik ooit halve marathons liep, dus dat ik best wel wat kan.


Tot straks.

Opbouwen

Jaaaa, ik mag weer hardlopen (van de fysio)!
He, wat een opluchting toch weer.

Vanaf juni heb ik niet meer hardgelopen in verband met mijn hielspoor-achtige klachten.

In de loop van het proces had ik tegen mezelf gezegd dat ik dit jaar (2018) niet meer kon gaan lopen… Dat was een rustig idee en ik hoefde mezelf niet meer op te fokken. En het leek darna ook beter te gaan met de blessure, want ik kon me meer op het herstel richten in plaats van te mokken omdat ik even niet kon lopen. Gek is dat he, hoe dat werkt, maar zo werkt het echt. Je moet ook echt meer naar het herstel toe werken in plaats van te kijken wat je even niet meer kunt.

Maar gelukkig zei de fysio in november dat ik weer mocht gaan hardlopen. Natuurlijk mag ik netjes weer gaan opbouwen, heel voorzichtig en met minuutjes. Ik ken de schema’s wel, en hij had er ook 1 voor mij. Dit was echt een voorzichtig schema en ik dacht ‘laat ik dat maar doen, anders ga ik weer veel te snel te hard…’.
Daarvoor mocht ik ook al wandelen (en dat opbouwen), en als je een tijd niet zo actief bent geweest, is wandelen ook al even wennen, ik voelde van alles… Ook met hardlopen, het ging echt niet vanzelf. Mijn inlegzooltjes van de podoloog, waar ik al jaren mee liep, zaten weer net zo vervelend als voorheen. Daar moest ik ook weer aan wennen en met het wandelen kon ik daar alvast aan wennen en ook tijdens de eerste 10 hardlooptrainingen. En dat ging telkens ietsje beter, maar voelde nog steeds niet fijn. Nu zul je zeggen ‘waarom heb je er dan voorheen zo lang mee gelopen en had je toen geen klachten?’. Nou die had ik wel maar ik liep maar gewoon door, ook omdat de podoloog zei dat ik ze moest dragen en ook geen verklaringen voor de pijn had. Maar nu had ik natuurlijk een tijd niet gelopen en de zooltjes ook niet in mijn wandel(hardloop-)schoenen gehad en dan voel je echt het verschil weer. Om een verhaal kort te maken; ben ik van de fysiotherapeut naar een podo-therapeute gegaan en daarna nog naar de osteopaat en daarna toch naar een andere podoloog.

Deze laatste meneer zei me dat de zooltjes wel erg hoog en schuin waren, dat vond ik zelf ook. En ik heb er namelijk veel en lang over nagedacht en kon hem ook goed en gedetailleerd uitleggen wat ik voelde. Waarschijnlijk zijn ze te breed voor de hardloopschoenen waardoor de zooltjes heel smal door de schoenen werden ‘geknepen’ en liep ik daarom helemaal schuin. Waardoor ik als het ware door mijn enkel ging, de correctie was te groot/hoog, waardoor ik niet meer proneerde maar supineerde. Ik zei ook altijd tegen de podoloog dat de zooltjes na 3-kwart-jaar op z’n lekkerst zaten, ja dan zijn ze bijna versleten en is de correctie niet meer zo heftig. Ook deden mijn voeten aan de achterzijde (de hielen) best pijn en liep het liefst op de voorvoet, ook als ik stil stond met de zooltjes in mijn schoenen.

Ach, als je best goed getraind ben en je vaak loopt, zijn je voeten en onderbenen ook goed gespierd, dan heb je er niet zo’n last van. Maar als je dan aan het kwakkelen bent met pijntjes en blessures, dan voel je alle pijntjes en is het niet meer fijn, maar heel vervelend en dan denk je ‘kan ik in de toekomst nog wel normaal lopen?….’
Nou ja, om een toch nog lang verhaal kort te maken, deze laatste podoloog zei me dat ik nog wel iets correctie nodig had, maar dat ik die andere zooltjes er maar eens uit moest doen, uit mijn schoenen. Dus ik loop nu op standaard zooltjes met iets correctie voor over-proneren. Ik heb ook weer wat dingen over hardloopschoenen in het algemeen geleerd. En sindsdien loop ik zonder podo-zooltjes! Ik ben zo blij!

Nu moet ik nog steeds heel voorzichtig opbouwen, want mijn benen en voeten moeten hier wel aan wennen natuurlijk.

Dusssss, hier zit een blij meisje!!
Doei, ik ga effe hardlopen.

Fietsen…

Fietsen, nu ik niet kan hardlopen

Vandaag heb ik voor de 2e keer gefietst.  Sinds juni heb ik een hardloopblessure en nu denk ik, laat ik maar eens wat gaan doen nu ik niet kan hardlopen. Fietsen is ook een duursport, dus een prima aanvulling naast het hardlopen.

Ik heb gefietst op mijn MTB-fiets, gewoon op de weg. Want ik woon niet naast het bos en wil eerst weer wat conditie opdoen. Ik mis het hardlopen ontzettend en de vereniging en de gezelligheid mis ik ook. Maar ik moet mijn herstel- en baal-tijd nu maar eens gaan invullen met fietsen. Bestaan er ook opbouwschema’s voor fietsen? Ik weet heel veel van hardlopen af, maar van fietsen/wielrennen/MTB’en weet ik nog niet zoveel. Ik heb nu al een paar keer gefietst en het heerlijk om je spieren te voelen, om te gaan zweten, om te merken dat je wat doet. En bij het fietsen kan je veel meer van de omgeving genieten, want je kan wat om je heen kijken en je komt veel verder dan met hardlopen. Je actie-radius is veel hoger met fietsen als dat je met hardlopen hebt. Tenminste mijn trainingsrondjes beperken zicht vaak van 5-7 km. De tijd dat ik halve marathons liep ligt ver achter me, en die deed ik veelal alleen in wedstrijd-verband, niet als training an sich.

Ik fiets nu nog kleine rondjes. Met de MTB kun je niet zo heel ver fietsen vind ik,  door de dikke banden gaat het wat moeizaam, al is dat ook wel een goede training natuurlijk. Straks wil ik weer wat meer het bos in. De MTB-route ‘Zeddam’ ligt hier redelijk dichtbij, dus daar zal ik dan gaan rijden.   https://www.mtbroutes.nl/route/507/Zeddam

Wedstrijd Leestencross in Ugchelen

Vandaag weer een wedstrijd gelopen

Vanochtend vroeg ben ik samen met P. naar Ugchelen getogen om daar de 5 km bij de Leestencross te gaan lopen. Deze wedstrijd had ik eerder een keer gelopen, 6 jaar geleden. Ik wist dat ik nu niet zo’n goede conditie heb, maar dat het zo ‘slecht’ ging…

We waren al goed op tijd, P. had gereden, ik deed de navigatie (dat is makkelijk, gewoon google-maps op mijn telefoon en zeggen waar we heen moeten). Daar aangekomen moesten we de auto aan de andere kant van de rijksweg zetten en even een kleine wandeling naar de kiosk bij “de Ugchelse Berg” maken. Daar aangekomen konden we ons gelijk inschrijven in de kleine kiosk cq. kantine, even in de rij staan, maar het ging best vlot. Dit is best een kleine loop, een klein evenement en de meeste mensen zullen zich ‘vooringeschreven’ hebben. Daarna de startnummers opspelden, nog wat omkleden en even naar het toilet. Toen samen in gaan lopen.

Het is daar wel een beetje heuvelachtig, de start en finish is ook in een soort van gat, met eromheen een hoge wal/berg. met het inlopen merkte we dat ook meteen, je moet eigenlijk gelijk een bergje op. Pfff dat is dan best lastig, vooral als je ook nog last hebt van astma. Ik wil niet klagen, maar dat speelt gewoon altijd mee. Heel rustig inlopen is dus het beste, maar ja, met deze bergjes is dat wat lastig, dan zou je moeten wandelen.
Na het inlopen kwamen we weer bij de kiosk, daar kon ik nog mijn jasje in mijn tas opbergen. En dan op naar de start. Horloge goed ingesteld en P. haar telefoon op Strava gezet. Haar Polar-horloge was er laatst mee opgehouden dus moest ze nu min of meer op gevoel lopen. Zij is aan het trainen naar de halve marathon toe, en nu doet ze enkele wedstrijden om haar snelheid wat vast te kunnen houden. In het startvak stonden de lopers klaar, er zijn daar 3 afstanden die allemaal tegelijk startten. De drukte viel mee, alleen bij de eerste heuvel liep het een beetje vast, omdat de heuvel zo steil is werd er gewandeld.

Nou de eerste heuvel, gelijk na de start, dat viel tegen zeg, een paar honderd meter later zei ik tegen P. dat ze maar verder moest gaan lopen. Ik had eerst de hoop nog een beetje om de eerste paar km’s samen op te lopen en dat zij dan zelf de laatste km’s harder kon gaan lopen. Maar ik vond het zo zwaar, ik moest zelfs al gaan wandelen. Pfff dat voelt dan zo fout, zo niet goed… maar ik kon niet meer. Dus toch maar even wandelen, de route liep langs een soort van heideveld. Ik moet dan gewoon even niet teveel nadenken, want dan wordt het nog zwaarder, dus maar een beetje om mee heen kijken. En rustig doorgaan, ik ging weer wat dribbelen, gewoon wat langzamer lopen en dan moet het gaan lukken. Na een paar bochten ging de route het bos in, het was best drassig, want het had afgelopen nacht geregend. Sommige mensen gleden een beetje uit, en de lopers moesten de plassen ontwijken. Later werd het wat rustiger met de lopers om me heen, ik denk dat ik redelijk in de achterhoede zat. Daarna ging de route bergafwaarst, weer een paar bochten. En af en toe keek ik op mijn garmin om te kijken hoever ik al was, ook had ik de km-piep aangezet. Dat is wel fijn, dan opeens zit je al op de helft van de wedstrijd. Ik kon me troosten dat hoe slecht ik het ook vond gaan, dat P. tenminste wel goed liep. En daar was het ook om te doen, zij is lekker aan het trainen. Ik heb eind vorig jaar een blessure gehad en moet echt weer conditie opbouwen, dus geen wonder dat het nu zo ‘niet fijn’ gaat. Dus maar gewoon doorlopen, later mag ik balen van mezelf, nu moet ik deze wedstrijd zien te fixen. Ik heb geloof ik wel 3x gewandeld, om me heen liepen nog een paar lopers. Toen ik het idee had dat we er bijna waren kwam ik een hoek om en zag weer een mooi stuk heideveld, okay het staat nu natuurlijk niet in bloei, maar mooi is het wel.Daar was een heuvel, en de lopers liepen in een mooi lint naar beneden en later weer omhoog, daar achter is de finish wist ik. Eens kijken hoe ik weer in het ‘gat’ bij de finish kom, hoe gaat de route lopen. Er was overal netjes met lint de route aangegeven hoe je moest lopen.Dus toen moest ik naar die heuvel toe, ik was best een beetje moe, dus toch het eerste deel van de heuvel omhoog gewandeld. Het tweede deel ben ik toch maar wat gaan dribbelen, dat ging wel ardig. Er wandelde ook iemand voor mij en mijn doel was om haar in te halen en om tenminste dribbelend boven te komen. Dat lukte en bovenaan mocht ik ietsje uitrusten, wel doordribbelen natuurlijk. Er stond een man (van de organiserende vereniging?) aan te moedigen en hij wees de lopers de goede richting uit. Linksaf, daar ging het weer heuvelaf en ik kon nog een beetje versnellen, sterker nog ik was mezelf aan het afremmen, bang om te vallen… Daarna rechtsaf, nog een stukje mul zand en ik liep daar langs de wal waarachter de finish lag. Het laatste moeilijke stukje, en ik moest de wal over, he bah, weer een bultje op, pff ik was moe! Toen nog een klein stukje en weer een verrassing kwa ondergrond; grind. Maar daar was de finish, ik was benieuwd hoe P. het gedaan had. Daar stond ze! Heel fijn, nog wat aanmoedigingen en ik was er. Nou dat was een moeilijke wedstrijd! Maar ik was er, over de finish. Mijn tijd was 36:15, zelf geklokt.


Foto’s AV Veluwe.

hardloopkalender september

Hier een opsomming van wedstrijdjes in september, in de buurt van Arnhem.

woensdag  07-09-16   Rozendaalse Veldloop in Rozendaal
zaterdag     10-09-16   Kramp Run Varsseveld in Varsseveld
zondag         11-09-16   Bridge to Bridge in Arnhem
zondag         11-09-16   33. Eurorun in Nutterden Duitsland
vrijdag          16-09-16   22.ENNI Citylauf in Xanten Duitsland
zaterdag     17-09-16   Nathan Montferland trail in Braamt
zondag         18-09-16   Marathon Winterswijk in Winterswijk
woensdag  21-09-16   Bruggenloop Nijmegen in Nijmegen
zondag         25-09-16   Posbankloop in Velp
zaterdag     01-10-16   Lingezegenloop in Elst (Overbetuwe)

 

 

3 km wedstrijdje; Parkloop Arnhem

Yes, vandaag heb ik mijn eerste wedstrijdje gelopen!

En ik heb het volgehouden! Ik ben trots op mezelf!! Ik heb vanochtend een 3 km wedstrijd uit kunnen lopen, in Sonsbeekpark in Arnhem. 

De Start-to-Run cursus is afgelopen en vorige week was daar een 3 km-testloop van, daar kon ik helaas niet bij zijn. Ik was zo benieuwd of ik die 15-20 minuten vol zou kunnen houden. Het voelt gewoon nog niet zo goed. Dus zo’n testloop is dan ook mooi ijkpunt. Ik was er erg zenuwachtig voor, zou ik de afstand wel volhouden, zou ik het helemaal kunnen hardlopen?? Dat heb je dan voor je eerste ‘grote’ afstand. 🙂 Maar ik heb het gedaan! Ik had er erg veel zin in. Ik had geen verwachtingen, kwa tijd, ik wilde het gewoon vol kunnen houden. Dit voelt zo goed.  Ik ben weer op de goede weg, nadat ik in 2014 gestopt was met hardlopen door een blessure. En de pijntjes waar ik nog last van heb, voelde ik tijdens het lopen niet meer. Dit is voor mij de bevestiging dat het goed gaat en dat ik goed bezig ben!! Heerlijk.

Het lopen was wel zwaar, vooral de eerste meters, want je moet gelijk na de start een heuvel op, richting ‘witte villa’. Ik hoorde van te voren dat er daarna nog een bult/klim kwam, maar ik vond dat meevallen. Later heb ik nog wat mensen in kunnen halen en toen ging de route naar beneden, de hoogste meter zaten erop. Effe lekker uitrollen en nog wat mensen inhalen. Hierna langs de volkstuintjes en het park weer in.  Daar kwam het bordje ‘2 km’  en toen de laatste kilometer langs de vijvers. Het ging lekker, de pijntjes voelde ik niet, ik kon prima in mijn eigen tempo blijven lopen, ik voelde me goed. Ik voelde me weer het stoomlocomotiefje, het in- en uitademen gaat dan vanzelf en ik had de pas er goed in. Ik een paar keer op mijn garmin-horloge gekeken, meer om te kijken wat de afgelegde afstand was, en ik zag ook even wat voor snelheid ik liep. Verder wil ik daar niet teveel op kijken, dat komt bij de finish wel. Ik had al bedacht dat ik bij een bepaald punt nog ietsje kon versnellen naar de finish toe, het indelen van de snelheid van de wedstrijd kon ik dus ook nog. En Jan (mijn man) stond bij de finish, dat is altijd een fijn idee. Pfff, ik had het gehaald, na de finish zag ik op mijn garmin 18.12 minuten. Zo hee, ik dacht eerder dat ik rond de 20 minuten zou zitten. Later zag ik op Strava dat het 18.07 was.

Het was weer heerlijk. Het was 2 jaar geleden dat ik een wedstrijd had gelopen en het voelde naar meer. Je kan er zo je energie uit halen, het voelt zo goed als je zo hard en steady hebt gelopen. Voor nu ben ik heel blij dat ik het heb kunnen volhouden!!

wedstrijd1-5

hardlopen, overdenkingen

Er is van alles ‘gebeurt’ sinds mijn laatste blog.

Ik heb bewust wat minder gepost, want elke keer een verslagje van een training is ook niet altijd boeiend om te lezen.

Ik ben doorgegaan met het rekken van de achillespezen/kuiten. Begin april ben ik weer bij de fysio geweest, zij zei dat ik nog een maand moest rekken, het liefst 2x per dag. De pijn in mijn rechterenkel komt doordat ik stijf ben, dus het rekken is daar heel goed voor. Ook de loopscholing bij de Start-to-Run trainingen is daar heel fijn voor. Fijn om te horen dat dat het is.

Ik heb ook nog wel pijn onder mijn linkervoet. Ik denk dat ik nog eens terug moet gaan naar mijn sportfysio, die mijn inlegzooltjes levert. Wel merk ik dat het fijner loopt met de grotere schoenen. Ook doe ik dan vaak het zooltje iets naar voren (in de schoen), zodat de verhoging in het zooltje waar ik pijn heb, iets naar voren komt, op een andere plaats onder mijn voet. Dan heb ik minder pijn als ik echt op die hak sta/loop. Maar helaas verschuift het zooltje weer naar achteren als ik hardloop.  Ook merk ik dat als ik wat harder loop, en niet meer zo bewust op de hak land, er dan minder pijn aan heb. Dat gevoel had ik eind 2014 ook al wel (ik denk dat ik dat altijd al gehad heb, met die zooltjes). Maar ja, als je weer begint met lopen heb je niet meteen weer de conditie dat je ‘hard’ kan gaan. En dan voel je gewoon heel goed dat je voeten en benen weer heel erg moeten wennen aan het zoeken van de balans, aan het sterker worden van de spieren en pezen. Ook voel mijn linkerknie nog vaak, maar met de oefeningen die ik in 2014 heb gekregen, worden de pezen weer sterker. Waardoor de knie en knie-schijf weer beter ‘spoort’.

Wat wel heel fijn is dat ik echt verbetering voel in het lopen, mede ook door de Start-to-Run trainingen. Het samenlopen doet me echt goed, sociaal typje als ik ben 🙂  Het samenzijn stimuleert gewoon heel erg, onder het samen kletsen loop je verder als dat je alleen zou lopen, maar dan wel in  de goede zin. Als ik alleen loop kan ik mezelf ook heel erg pushen, maar dan ga ik vaak te ver of te hard lopen. Ook de oefeningen (de rekoefeningen en loopscholing) zijn fijn, al doe je dat maar 1x per week, toch helpt het weer wat. Ook merk ik nu dat ik in verschillende tempo’s kan lopen, zone 1, wat best langzaam is en nu kan ik ook in zone 2 lopen, wat net ietsje harder is.

Echt; het is allebei nog langzaam, als ik het vergelijk met de tempo’s uit mijn ‘vorige hardloopleven’, maar dat doe ik nu niet, haha. Ik ben blij dat ik weer loop! Dat ik elke training zo’n 4 à 5 km kan lopen. Dat is toch mooi! Als ik over een half jaar of over een jaar terugkijk zal ik zien dat ik vooruit ben gegaan. Trouwens; ik ben nu al een stuk verder als voordat ik begon met de Start-to-Run trainingen!!