Tagarchief: beginnersschema

blessure, hardloopblog, hardlopen, trainingen

Training gegeven; Start to Run, Les 1

Een reactie plaatsen

Zoals ik ooit zelf begonnen ben met lopen, met het Start to Run-programma, zo heb ik vandaag training gegeven. Echt leuk om te doen. Mensen die pas beginnen met lopen en mensen die om wat voor reden een tijd niet gelopen hebben, komen nu weer bij de vereniging om te beginnen. Ik kan me het zo goed voorstellen hoe dat was, ik ben zelf ook met Start to Run begonnen. Ik heb zelf meerdere keren aan een beginnerscursus meegedaan. En nu ben ik zelfs weer bezig met een beginnersschema, na het herstel van mijn blessure.

Je bent best onzeker als je pas begint; kan ik het wel volhouden, is het tempo niet te groot, doen er niet alleen hele goede mensen aan mee? Maar toch zie je allemaal mensen die best kwa tempo bij elkaar passen, pas later in de cursus zie je wat verschillen ontstaan. Vandaag had ik bij mijn vereniging, bij mijn locatie in ’s Heerenberg, de eer om Start to Run ’te doen’. Er waren 3 nieuwe mensen en 2 mensen die al lid waren, maar die om verschillende redenen een tijd niet hadden gelopen. Best leuk om die mensen ook weer te zien en leuk dat ze weer gaan hardlopen. Ze moeten nog even conditie op doen, maar hardlopen kunnen ze al.
En trouwens de ‘nieuwe’ mensen kunnen ook lopen, dat zag ik vandaag ook al. Zij dribbelen/joggen/hardlopen eigenlijk zo mee met het groepje. Iedereen kan het ook, maar zelf moeten ze daar nog even van overtuigd zijn 😉
Ik loop zelf ook mee natuurlijk. Vooral omdat ik nu zelf ook aan het opbouwen ben, is dit ook goed te doen. En ik kan me ook makkelijk verplaatsen in hun gevoel.

Ik heb ook tegen de lopers gezegd dat ze nu wel beginner zijn, maar elke hardloper heeft heel veel respect voor beginners! Want die zijn zelf ook ooit begonnen, en die weten ook dat het begin juist zo moeilijk kan zijn. En andere hardlopers vinden het juist alleen maar heel leuk dat iemand begint met hardlopen, omdat ze het zelf ook zo leuk vinden om te lopen.

Vandaag was het best winderig, maar toen zijn we maar gelijk het bos in gegaan. De locatie waar we beginnen ligt eigenlijk naast het bos. Het was heerlijk, het is altijd zo rustig in het bos. Je kan van de geuren genieten van alle bomen om je heen. Je let op het pad, je let op de lopers om je heen, maar dat is alles. Verder moet je alleen je ene voet voor de andere zetten en dan loop je al hard.
En de minuutjes die de lopers liepen waren ook zo weer voorbij. Het schema zei; 1-1-2-1-1-2 minuten, met daartussen een pauze-wandeling van 3 minuten. Dus nog veel rust ertussen.

blessure, hardloopblog, hardlopen, pijntjes, trainingen

Weer gelopen

Een reactie plaatsen

Gisteren was het zulk mooi weer en ik heb weer gelopen! Heerlijk in de zon ook.
Tijdens het inlopen bedenk ik welke kant ik op ga. Ik wil elke elke keer een andere route maken, anders doe ik teveel van hetzelfde en dan wordt het saai.
Ik volg een opbouwschema naar de 5 km toe, die ik van de fysiotherapeut heb gekregen. Dus ik loop echt nog in minutenblokjes. 
Gisteren liep ik 1-2-4-4-5 minuten. Dat is samen 16 minuten. Die 4 en 5 minuten klinken echt al veel, maar tijdens het lopen viel het me mee. Eerst vond ik 3 minuten achter elkaar al heel veel, maar ik mag best heel rustig lopen dus dan gaat het wel.

Van de week heb ik nog 1x training gegeven, dus ik heb 4x bewogen cq. aan sport gedaan. Zoveel loop ik zelf nog niet en bij het training geven beweeg ik ook niet heel veel (alleen bij de loopscholing), want ik zit op de fiets. Maar ik merk toch dat de beweging mij goed doet, het is goed voor mijn voeten en de (afnemende) blessure. Dat heb ik ook wel gemerkt toen ik nog volop aan het trainen was; doe je net iets teveel kan het je een blessure opleveren maar doe je te weinig dan krijg je ook pijntjes. En nu merk ik dat de extra beweging van het training geven er net voor zorgt dat mijn voeten en kuiten sterker worden! Dat is wel weer goed om te merken, want ik ben vaak te bang om teveel te doen.

De laatste tijd merkte ik dat mijn voet weer wat meer pijn deed. En ik moest dinsdag naar de fysio, voorlopig de laatste keer, en ik kwam tot de conclusie dat ik de oefeningen weer wat meer mag doen. Ik ben nu toch ook aan het opbouwen met hardlopen en de oefeningen maken mijn voeten weer sterker. Dus al met al ben ik goed bezig! En weer een inzichtje voor mezelf; de oefeningen blijven doen naast het hardlopen. Ik deed ze al een tijdje niet meer zoveel… Van de fysio mocht ik op de dagen dat ik hardloop de oefeningen doen, dan zijn de dagen dat ik niet hardloop ook echt rustdagen.

Ik ben dus nu al 3x per week aan het hardlopen. Dat is al heel goed en dat is de hoeveelheid wat ik ‘vroeger’ ook liep. Nu probeer ik dat vast te houden zodat ik straks weer naar mijn eigen groep (bij de loopvereniging) kan terugkeren en ik dat ritme in mijn werkweek kan vasthouden.
Nog ongeveer 6 weken en dan ben ik ‘klaar’ met dit schema, als ik geen terugval of pijn krijg natuurlijk. Dan is het eind maart, dat duurt nog wel een tijd, maar ik ben op de goede weg. En ik ben er zo blij om. Het gaat allemaal nog niet vanzelf hoor. Ik ben ook zwaarder geworden, dat speelt ook zeker mee, daardoor loop ik nog niet zo licht als een hertje, zeg maar.
Ook met de nieuwe zooltjes gaat het goed. Natuurlijk voel ik mijn voeten, onderbenen en pezen en spieren nu wel, maar dat is niet zo erg al met de oude podo-zooltjes. Dat is toch bizar dat het zo’n verschil is. Ik ben er nu blij mee, maar ik had die oude zooltjes gewoon veeeeeel eerder uit mijn schoenen moeten gooien.
Maar al met al zit hier een blij ei!

blessure, hardlopen, pijntjes, trainingen

Weer lopen

Een reactie plaatsen

Vandaag ga ik weer lopen, weer trainen, hardlopen. Ik moet toch telkens weer een beetje zin maken, want ik vind het nog moeilijk. Ik ben bang om toch weer pijn te krijgen op andere plekken of op de plek van de blessure.

Gisteren en eergisteren heb ik weer training gegeven bij mijn loopgroep. Ik ben trainer sinds april 2018. Ik heb als loper jarenlange ervaring en dat hoop ik te kunnen delen met de lopers. Het fijne is dat ik de lopers al wel lang ken. In mijn vereniging hebben we meerdere locaties waar groepen trainen, in meerdere plaatsen. Dus langzamerhand leer ik de mensen kennen. Ik heb ook een tijd op mijn eigen locatie training gegeven, de locatie waar ik zelf altijd trainde. Nu ik met de blessure zit train ik daar niet, omdat ik nog niet een hele training vol kan houden. Ik hoop wel snel weer terug te keren… Met training geven gebruik ik nog vaak de fiets, dan hoef ik mezelf niet te forceren om een bepaalde afstand zelf te lopen.

Maar goed, vandaag weer zelf lopen. Heerlijk, nog even de training in mijn sporthorloge zetten en gaan. Ik heb net even ontbeten en laat het nog een beetje zakken. Ondertussen schrijf ik deze blog en kijk ik op weeronline of het nog gaat regenen… nee gelukkig niet.
Als ik deze training heb gedaan voel ik me vast weer voldaan. Maar nu ben ik nog een beetje zenuwachtig. Raar is dat, ik loop eigenlijk al jaren, en als ik weer opnieuw moet opbouwen na een blessure, dan ben ik ineens niet zo zeker meer van mezelf. Ik houd mezelf dan maar voor dat ik ooit halve marathons liep, dus dat ik best wel wat kan.


Tot straks.

blessure, hardlopen, pijntjes, trainingen

Opbouwen

Een reactie plaatsen

Jaaaa, ik mag weer hardlopen (van de fysio)!
He, wat een opluchting toch weer.

Vanaf juni heb ik niet meer hardgelopen in verband met mijn hielspoor-achtige klachten.

In de loop van het proces had ik tegen mezelf gezegd dat ik dit jaar (2018) niet meer kon gaan lopen… Dat was een rustig idee en ik hoefde mezelf niet meer op te fokken. En het leek darna ook beter te gaan met de blessure, want ik kon me meer op het herstel richten in plaats van te mokken omdat ik even niet kon lopen. Gek is dat he, hoe dat werkt, maar zo werkt het echt. Je moet ook echt meer naar het herstel toe werken in plaats van te kijken wat je even niet meer kunt.

Maar gelukkig zei de fysio in november dat ik weer mocht gaan hardlopen. Natuurlijk mag ik netjes weer gaan opbouwen, heel voorzichtig en met minuutjes. Ik ken de schema’s wel, en hij had er ook 1 voor mij. Dit was echt een voorzichtig schema en ik dacht ‘laat ik dat maar doen, anders ga ik weer veel te snel te hard…’.
Daarvoor mocht ik ook al wandelen (en dat opbouwen), en als je een tijd niet zo actief bent geweest, is wandelen ook al even wennen, ik voelde van alles… Ook met hardlopen, het ging echt niet vanzelf. Mijn inlegzooltjes van de podoloog, waar ik al jaren mee liep, zaten weer net zo vervelend als voorheen. Daar moest ik ook weer aan wennen en met het wandelen kon ik daar alvast aan wennen en ook tijdens de eerste 10 hardlooptrainingen. En dat ging telkens ietsje beter, maar voelde nog steeds niet fijn. Nu zul je zeggen ‘waarom heb je er dan voorheen zo lang mee gelopen en had je toen geen klachten?’. Nou die had ik wel maar ik liep maar gewoon door, ook omdat de podoloog zei dat ik ze moest dragen en ook geen verklaringen voor de pijn had. Maar nu had ik natuurlijk een tijd niet gelopen en de zooltjes ook niet in mijn wandel(hardloop-)schoenen gehad en dan voel je echt het verschil weer. Om een verhaal kort te maken; ben ik van de fysiotherapeut naar een podo-therapeute gegaan en daarna nog naar de osteopaat en daarna toch naar een andere podoloog.

Deze laatste meneer zei me dat de zooltjes wel erg hoog en schuin waren, dat vond ik zelf ook. En ik heb er namelijk veel en lang over nagedacht en kon hem ook goed en gedetailleerd uitleggen wat ik voelde. Waarschijnlijk zijn ze te breed voor de hardloopschoenen waardoor de zooltjes heel smal door de schoenen werden ‘geknepen’ en liep ik daarom helemaal schuin. Waardoor ik als het ware door mijn enkel ging, de correctie was te groot/hoog, waardoor ik niet meer proneerde maar supineerde. Ik zei ook altijd tegen de podoloog dat de zooltjes na 3-kwart-jaar op z’n lekkerst zaten, ja dan zijn ze bijna versleten en is de correctie niet meer zo heftig. Ook deden mijn voeten aan de achterzijde (de hielen) best pijn en liep het liefst op de voorvoet, ook als ik stil stond met de zooltjes in mijn schoenen.

Ach, als je best goed getraind ben en je vaak loopt, zijn je voeten en onderbenen ook goed gespierd, dan heb je er niet zo’n last van. Maar als je dan aan het kwakkelen bent met pijntjes en blessures, dan voel je alle pijntjes en is het niet meer fijn, maar heel vervelend en dan denk je ‘kan ik in de toekomst nog wel normaal lopen?….’
Nou ja, om een toch nog lang verhaal kort te maken, deze laatste podoloog zei me dat ik nog wel iets correctie nodig had, maar dat ik die andere zooltjes er maar eens uit moest doen, uit mijn schoenen. Dus ik loop nu op standaard zooltjes met iets correctie voor over-proneren. Ik heb ook weer wat dingen over hardloopschoenen in het algemeen geleerd. En sindsdien loop ik zonder podo-zooltjes! Ik ben zo blij!

Nu moet ik nog steeds heel voorzichtig opbouwen, want mijn benen en voeten moeten hier wel aan wennen natuurlijk.

Dusssss, hier zit een blij meisje!!
Doei, ik ga effe hardlopen.

blessure, hardlopen, overdenkingen, pijntjes, trainingen

hardlopen, overdenkingen

Een reactie plaatsen

Er is van alles ‘gebeurt’ sinds mijn laatste blog.

Ik heb bewust wat minder gepost, want elke keer een verslagje van een training is ook niet altijd boeiend om te lezen.

Ik ben doorgegaan met het rekken van de achillespezen/kuiten. Begin april ben ik weer bij de fysio geweest, zij zei dat ik nog een maand moest rekken, het liefst 2x per dag. De pijn in mijn rechterenkel komt doordat ik stijf ben, dus het rekken is daar heel goed voor. Ook de loopscholing bij de Start-to-Run trainingen is daar heel fijn voor. Fijn om te horen dat dat het is.

Ik heb ook nog wel pijn onder mijn linkervoet. Ik denk dat ik nog eens terug moet gaan naar mijn sportfysio, die mijn inlegzooltjes levert. Wel merk ik dat het fijner loopt met de grotere schoenen. Ook doe ik dan vaak het zooltje iets naar voren (in de schoen), zodat de verhoging in het zooltje waar ik pijn heb, iets naar voren komt, op een andere plaats onder mijn voet. Dan heb ik minder pijn als ik echt op die hak sta/loop. Maar helaas verschuift het zooltje weer naar achteren als ik hardloop.  Ook merk ik dat als ik wat harder loop, en niet meer zo bewust op de hak land, er dan minder pijn aan heb. Dat gevoel had ik eind 2014 ook al wel (ik denk dat ik dat altijd al gehad heb, met die zooltjes). Maar ja, als je weer begint met lopen heb je niet meteen weer de conditie dat je ‘hard’ kan gaan. En dan voel je gewoon heel goed dat je voeten en benen weer heel erg moeten wennen aan het zoeken van de balans, aan het sterker worden van de spieren en pezen. Ook voel mijn linkerknie nog vaak, maar met de oefeningen die ik in 2014 heb gekregen, worden de pezen weer sterker. Waardoor de knie en knie-schijf weer beter ‘spoort’.

Wat wel heel fijn is dat ik echt verbetering voel in het lopen, mede ook door de Start-to-Run trainingen. Het samenlopen doet me echt goed, sociaal typje als ik ben 🙂  Het samenzijn stimuleert gewoon heel erg, onder het samen kletsen loop je verder als dat je alleen zou lopen, maar dan wel in  de goede zin. Als ik alleen loop kan ik mezelf ook heel erg pushen, maar dan ga ik vaak te ver of te hard lopen. Ook de oefeningen (de rekoefeningen en loopscholing) zijn fijn, al doe je dat maar 1x per week, toch helpt het weer wat. Ook merk ik nu dat ik in verschillende tempo’s kan lopen, zone 1, wat best langzaam is en nu kan ik ook in zone 2 lopen, wat net ietsje harder is.

Echt; het is allebei nog langzaam, als ik het vergelijk met de tempo’s uit mijn ‘vorige hardloopleven’, maar dat doe ik nu niet, haha. Ik ben blij dat ik weer loop! Dat ik elke training zo’n 4 à 5 km kan lopen. Dat is toch mooi! Als ik over een half jaar of over een jaar terugkijk zal ik zien dat ik vooruit ben gegaan. Trouwens; ik ben nu al een stuk verder als voordat ik begon met de Start-to-Run trainingen!!

hardlopen, overdenkingen, pijntjes, trainingen

hardloopweek

2 reacties

Een volle hardloopweek. 

Van de week heb ik 2 keer gelopen en afgelopen zaterdag was les 3 van Start-to-Run.  En vandaag, 2e paasdag, ook lekker gelopen.

Het rekken wat ik van de fysio moet doen, gaat goed. Ik moet mijn kuiten/achillespezen rekken op de trap. Telkens moet ik 1 been in 10 tellen laten zakken. Aanvankelijk ging het alleen om mijn linkerbeen, maar ik rek ze nu beide. De pijn in de rechterenkel gaat hiermee ook weg, dat is dus mooi meegenomen. Ook de trainingen van Start-to-Run zijn van zo’n omvang dat ik dat goed aankan. Ik kom er weer achter dat ik zelf teveel deed. Ik liep te lang in en de trainingen waren te lang. Dus het is wel goed dat ik nu weer opnieuw begin. Wel heb ik natuurlijk nog wel twijfels of ik er wel goed aan doe om überhaupt te lopen. Met al die pijntjes… Maar ja, we zien wel waar het schip strandt. De rechterenkel gaat nu goed, als ik de pijn voor ben met het rekken is dat een goed teken.

Nu nog de linkervoet. Ik kwam erachter dat mijn schoenen misschien te klein zijn. Ik loop namelijk ook vaak overdag (naar mijn werk) op loopschoenen, dezelfde als waar mee hardloop. En als ik opsta uit bed ’s ochtends heb ik geen pijn, en als ik mijn schoenen aandoe begint het pijn te doen. (En daar loop ik gewoon mee door, omdat het niet heel erg is, maar nu let ik gewoon op alle kleine pijntjes). Ik ben vrijdag naar Run2day gegaan en wonder boven wonder mocht ik mijn loopschoenen, die ik in december had gekocht, ruilen voor een half maatje groter. Dat voelt goed. Ik heb er al 2x mee gelopen, dat gaat goed. Ook heb ik mijn aangemeten inlegzooltje nog ietsje bijgeschaafd, omdat ik ook nog ergens pijn voelde, ook als ik stil zit met de schoenen aan. Dat voelt nu ook beter, ik had het gevoel dat het zooltje heel erg klem zat in de schoen en dat het voet ook een beetje afklemde. Dit is niet erg als ik niet hoef hard te lopen, maar met hardlopen maak je zoveel passen, en dan doet het echt wel irritant zeer.

Anyway, weer genoeg aanpassingen en oefeningen gedaan dat het wel een keer goed moet komen. Het lopen zelf voelt nog steeds wel zwaar, ik heb nog geen conditie, en ben ook wat zwaarder als ik zou willen zijn. Ach ook dat komt ooit goed. Voor nu geniet ik alleen maar van het lopen wat ik nu kan!

Bij de Start-to-Run training ging het ook lekker. Toch in zo’n groep gaat het wel beter, je wordt wat afgeleid en dan loop je zo weer een heel eind. We moesten 2-4-5 minuten in zone 1 doen, lees sukkel/dribbeltempo, heel langzaam dus. Maar net iets sneller als flink doorwandelen. Daarna 3×2 minuten in zone 2, dat is dan net ietsje sneller. Dat voelt ook beter, al ben ik dan wel meer aan het hijgen haha.  Ik kan ook haast niet wachten om te knallen, maar ik moet rustig aan doen. Nu maar rustig de cursus afmaken en kijken hoe het dan gaat, wat ik dan kan.

training26-3

hardloopblog, hardlopen, trainingen

en het is weer vrijdag

4 reacties

Wat gaat de week weer snel voorbij.

Ik merk dat ik met hardlopen ook al een bepaald ritme heb. Eerst liep ik om de drie dagen. Nu loop ik 3x per week. Vandaag was het weer ’trainingsdag’, en ik had besloten om naar het bos te rijden om daar een rondje te lopen. Ik loop toch al 4 tot 5 km, inclusief inlopen. Dus dan kan ik best een stukje door het bos gaan. 🙂 Ik naar Beek gereden en de auto bij restaurant ’t Peeske neergezet. Dit is het Bergherbos. Daar starten een paar wandelroutes en ik weet dat er ook een route van 4 km is, die wilde ik gaan lopen. Kan ik ook niet verdwalen, want ik ken natuurlijk niet elk paadje. 😉 Dit is wel het gebied waar ook de mountainbike route ‘Zeddam’ ligt, dus ik ken het wel enigszins.

BosBeek-Jos NottenFoto van Jos Notten, via google maps gevonden.

Eerst maar eens inlopen/wandelen. Het eerste deel van de route loopt langs de bosrand, een mooi stukje en je kan vast wennen aan het glooiende landschap. Ik voelde wel mijn knie af en toe tijdens  het dribbelen, wat ik nu ook doe tijdens het inwandelen. En het leek even of ik door mijn been zou zakken, toen ben ik maar even gaan wandelen. Ach ik moet natuurlijk wennen aan de ondergrond, dat het daar glooiend is en dat het niet het fietspad of stoep is waar ik normaal altijd loop.  Ook heb ik even mijn veters wat strakker gedaan, anders beweeg ik zo in mijn schoenen. Toen weer doorgewandeld/gedribbeld. Dan loop je al het bos in, het is best drassig op sommige paden. De mountainbike-route zal ook bast drassig zijn, ik ben blij dat ik dat (voorlopig) niet meer doe… Zo, ik ben bijna aan het einde van de 15 minuten die ik altijd van mezelf ‘moet’ inlopen. En ik ga net een behoorlijke bult op, linksaf omhoog. Nu moet ik de eerste 5 minuten gaan lopen. Pfff… net op zo’n bult, nou ja, er zit niks anders op he. De ondergrond is een behoorlijke zachte laag dennennaalden, dat dempt echt heel lekker. Ook hier is het wel drassig, dus ik moet af en toe slalommen, wil ik niet gelijk natte voeten hebben. Dan kom ik bij een kruispunt waar ik volgens de route linksaf zou moeten, maar ik wil toch de 5 km halen en moet dus ietsje verder lopen dan de 4 km-route. Hier ga ik even rechtsaf, hier gaat het weer bergaf. Heerlijk, je hebt eigenlijk heel veel afleiding, doordat je niet op de saaie asfalt-weg loopt, maar in een mooi en rustig bos. Als de tijd erop zit, wandel ik terug naar het kruispunt. De wandelpauzes zijn vandaag 2 minuten. Bij het kruispunt ga ik weer op de goede route lopen. Dan is het alweer tijd voor de volgende 5 minuten draven. Het gaat steeds iets beter, hier loopt het ook iets naar beneden, dat voelt ook goed. Dan weer 2 minuten wandelen. Ondertussen probeer ik te negeren dat ik naar de wc moet, maar ja het duurt nog even voordat ik klaar ben. En heb ik maar een plekje opgezocht om te plassen. Er is toch niemand die me ziet, want er loopt gewoon niemand. Hehe, dat ben ik ook weer kwijt. Nu moet ik 3 minuten lopen, ook hier ga ik even een zijweggetje in om de route langer te kunnen maken. Dit paadje loopt omhoog, en ach het gaat zo lekker, laat mij maar draven. Die 3 minuten zijn ook zo om. Dan herken ik al een beetje waar ik loop. Als ik straks rechtsaf ga, loop ik weer richting restaurant en parkeerplaats. Nog even wandelen en nog een keer 3 minuten lopen. Dan kom ik bij het verharde pad wat richting ’t Peeske loopt en mag ik uitlopen. Pff-foei het is best vermoeiend die bergjes, maar ik voel wel dat het mijn benen goed doet. Nu nog even wandelen en af en toe dribbelen. Dat voelt ook steeds beter, dat dribbelen tijdens het in- en uitwandelen. Ook probeer ik nog even om de vijver heen te lopen, die bij het restaurant ligt. Dit is een niet verhard paadje, wat een leuk stukje is dit eigenlijk. Dan ben ik bijna weer ’thuis’ bij mijn auto. En yes, ik heb de 5 km gehaald. Wat kun je blij zijn met zo’n kleine afstand, maar ik geniet er met volle teugen van. Ik ben trots op mezelf! Nu nog even rekken en dan weer naar huis rijden. Heerlijk!

BosBeek-Waldo GadellaaFoto van Waldo Gadellaa, via google maps gevonden.

hardlopen, trainingen

schema; 15 minuten kunnen lopen

Een reactie plaatsen

Zo, vandaag weer gelopen.

Het weer is heerlijk, een zacht zonnetje, echt zulk fris helder weer. Hier ligt geen sneeuw meer, vanochtend vroeg lag er wel een klein laagje, hoorde ik van mijn man. Ik heb uitgeslapen, hij was al om 8 uur weggegaan…

Eerst maar eens even inlopen, wandelen in mijn geval. Ik wilde eerst telkens 15 minuten inwandelen, maar dat duurt zo lang haha. Ik wil gewoon hardlopen. Nu ook maar een paar keer een minuutje gedribbeld onder het wandelen. Ik voel de linkerknie weer een beetje, en de rechterenkel (onder de enkel-knobbel) voel ik ook. Grrr, nou ja ik loop gewoon door hoor. Ik doe toch rustig aan, en dan moet het goed gaan. Ik hou me netjes aan mijn schema.

Na 11 minuten vind ik dat het tijd word om aan de echte training te beginnen. Vandaag is dat 2×5 min., pauze 3 min. en 2×3 min., pauze 2 minuten. Tjeejte 5 minuten kan best lang zijn, pfff, en het is nog vermoeiend ook. Ik ben richting Herwen gelopen, via de Herwensedijk. Ik ga elke keer dat ik ga hardlopen, een andere route lopen, anders is het gauw weer een sleur. En ik mag niet meer zo streng voor mezelf zijn, dus ik mag genieten van telkens een andere route 🙂  Dit dijkje loopt een beetje bol, zodat mijn voeten ook schuin staan, dat voel je wel. Nou ja, gewoon doorlopen maar. De pauze komt eraan, pfffieuw, nu 3 minuten wandelen. Daarna weer 5 minuten dribbelen. Een beetje om me heen kijken, dit dijkje is zo idylisch, kleine huisje staan tegen de dijk aan. Je snapt niet dat mensen in zo’n klein huisje kunnen wonen, Nou ja, de ene is wat kleiner, de ander is wat groter. Af en toe zie ik wandelaars of fietsers.

Dan de volgende 5 minuten, ik loop nu op de Polderdijk. Pfff, stappen, lopen, tellen. Adem in, 2-3-4, adem uit, 2-3-4. Ik tel vaak mijn ademhalingen, als een soort mantra. Dat leidt af en dan gaat de tijd wat sneller. Nog effetjes, nog effetjes. Niet teveel nadenken. En het is weer gelukt. Man ik heb ‘vroeger’ halve marathons gelopen en nu is 5 minuten al veel. Ik ben bijna boos op mezelf. Maar ik weet dat mijn lichaampje weer moet wennen aan de loop-belasting. He, he, weer even wandelen. Nu nog 2×3 minuten. Komt goed. De helft zit er al. Zo denk ik maar een beetje. Tijdens het lopen probeer ik wat voorover te hellen, net als chi-running, al weet ik niet precies hoe dat moet. Het voelt wel aardig, je landt nu echt op je voorvoet, het lijkt een beetje vegen met je voeten….

training-17-1

Zo, de training zit erop. Onderweg zit ik al te bedenken wat ik hier neer ga schrijven. Het is vermoeiend, maar het voelt zo fijn. Ik krijg er meer zelfvertrouwen van, kijk mij toch eens lopen. Ik doe het toch maar weer even, met mijn bejaarde, overgewichtige lijf, haha. Boeien, ik weet dat ik wel wat te zwaar ben, maar daar ligt nu niet mijn prioriteit. Ik wil gewoon lekker lopen, dat ideale gewicht dat komt wel weer. Nu ben ik aan het nagenieten, zo nog even douchen.

Hieronder nog een fotootje van mezelf zoals ik er nu uitzie met alle toeters en bellen, kwa kleding dan he.

training17-1

hardlopen, trainingen

hardgelopen, 2x 4 minuten en 2x 3 minuten, pauze 2minuten

Een reactie plaatsen

Zo, toch nog hardgelopen 🙂

Ik moest even zin maken, om mijn bubble uit te gaan. Het was lekker weer, niet heel koud. En hier is nog geen sneeuw gevallen, zoals in het noorden van het land.

Mijn aantekeningen in het logboek; •heel rustig gelopen en kleine pasjes gelopen  •dan voel ik mijn rechterenkel en linkerknie het minst, want die voel ik nog wel •verder geprobeerd soepel te lopen •en nog 10 seconde aan het einde van de 4 minuten wat sneller te gaan •10 minuten inlopen; wandelen-dribbelen-wandelen.

Het gaat met kleine stapjes vooruit. Ik ben per training ook niet zo heel lang bezig, maar lang genoeg om te voelen dat ik aan het sporten ben. Mijn benen moeten weer wennen aan de belasting en mijn algehele conditie is nog niet ‘je van het’. Dat komt helemaal goed. Ik ben denk ik ook wel op een goed tijdstip begonnen met lopen, in de winter. Dan geniet ik weer met volle teugen van het mooie weer in de lente. Hieronder de route die ik gelopen heb, richting Herwen en weer terug naar Lobith.training_15-1

hardloopblog, hardlopen, overdenkingen, trainingen

vrije vrijdag

2 reacties

Vandaag is mijn vrije dag, vrijdag.

Ik werk 4 dagen per week als grafisch vormgever/dtp-er. En nu ben ik zin aan het maken om mijn training te doen. Mijn blog heb ik al bijgewerkt, een ander thema ‘geladen’ en wat dingetjes veranderd. Ook heb ik weer ‘nieuwe’ blogs ontdekt op het wereldwijde web. Altijd leuk om te lezen hoe medehardlopers hun blog vullen en hoe en waar ze hardlopen.  Verder een beetje surven, een beetje eten, leuke hardloopwedstrijdsjes op internet zoeken. En ik zit nog in mijn badjas, heerlijk. Het is altijd zo slecht om ‘niks’ te doen, maar ook heerlijk. Ik geniet altijd van mijn rustige vrijdag.

Van de week heb ik nog hardgelopen, dinsdag was dat. Eigenlijk zou ik gisteren, donderdag weer gaan, om te kijken hoe dat gaat als er maar 1 dag tussen de trainingen zitten, in plaats van 2 dagen. Maar ik had woensdag gewandeld met hardloopvriendin N., en dat was ook een flinke wandeling. Ik geloof dat we 1,5 uur bezig zijn geweest, ik had geen zin om het op Strava of op mijn Forerunner ‘op te nemen’. Dus ach, ik ben actief genoeg en heb mezelf beloofd niet meer zo streng voor mezelf te zijn!

Vandaag dus weer hardlopen. Er staat 2x 4 minuten en 2x 3 minuten op het program. Samen met de wandelpauzes is het 20 minuten, en dan nog in- en uitwandelen. Het gaat rustig vooruit, ik heb er alle vertrouwen in; als ik dit schemaatje maar rustig volg dan komt het wel goed. Ik weet dat alle begin moeilijk is, en ik heb dit eerder gedaan. Ik heb meerdere keren Start-to-run gedaan. En ik weet dat het na een paar maanden pas iets makkelijker wordt, dat het lopen wat fijner gaat. Dat je niet zoveel pijntjes meer voelt en dat je het gevoel hebt dat het iets meer vanzelf gaat. Dat ik er meer naar uit ga kijken, naar mijn loopjes die ik trainingkjes noem. Nu kom ik nog niet ver, ik ben misschien een half uur tot drie kwartier bezig en ik loop dan meestal een bepaalde kant op en halverweg ga ik weer terug naar huis. Later kan ik dan echt een rondje van zoveel kilometer gaan doen. Wel neem ik elke keer een andere route, rondom mijn dorp.

En zoals Mari het zo goed verwoord ‘het gaat echt leuk worden’ .

vrijdag15-1