Zo, vandaag weer gelopen.

Het weer is heerlijk, een zacht zonnetje, echt zulk fris helder weer. Hier ligt geen sneeuw meer, vanochtend vroeg lag er wel een klein laagje, hoorde ik van mijn man. Ik heb uitgeslapen, hij was al om 8 uur weggegaan…

Eerst maar eens even inlopen, wandelen in mijn geval. Ik wilde eerst telkens 15 minuten inwandelen, maar dat duurt zo lang haha. Ik wil gewoon hardlopen. Nu ook maar een paar keer een minuutje gedribbeld onder het wandelen. Ik voel de linkerknie weer een beetje, en de rechterenkel (onder de enkel-knobbel) voel ik ook. Grrr, nou ja ik loop gewoon door hoor. Ik doe toch rustig aan, en dan moet het goed gaan. Ik hou me netjes aan mijn schema.

Na 11 minuten vind ik dat het tijd word om aan de echte training te beginnen. Vandaag is dat 2×5 min., pauze 3 min. en 2×3 min., pauze 2 minuten. Tjeejte 5 minuten kan best lang zijn, pfff, en het is nog vermoeiend ook. Ik ben richting Herwen gelopen, via de Herwensedijk. Ik ga elke keer dat ik ga hardlopen, een andere route lopen, anders is het gauw weer een sleur. En ik mag niet meer zo streng voor mezelf zijn, dus ik mag genieten van telkens een andere route 🙂  Dit dijkje loopt een beetje bol, zodat mijn voeten ook schuin staan, dat voel je wel. Nou ja, gewoon doorlopen maar. De pauze komt eraan, pfffieuw, nu 3 minuten wandelen. Daarna weer 5 minuten dribbelen. Een beetje om me heen kijken, dit dijkje is zo idylisch, kleine huisje staan tegen de dijk aan. Je snapt niet dat mensen in zo’n klein huisje kunnen wonen, Nou ja, de ene is wat kleiner, de ander is wat groter. Af en toe zie ik wandelaars of fietsers.

Dan de volgende 5 minuten, ik loop nu op de Polderdijk. Pfff, stappen, lopen, tellen. Adem in, 2-3-4, adem uit, 2-3-4. Ik tel vaak mijn ademhalingen, als een soort mantra. Dat leidt af en dan gaat de tijd wat sneller. Nog effetjes, nog effetjes. Niet teveel nadenken. En het is weer gelukt. Man ik heb ‘vroeger’ halve marathons gelopen en nu is 5 minuten al veel. Ik ben bijna boos op mezelf. Maar ik weet dat mijn lichaampje weer moet wennen aan de loop-belasting. He, he, weer even wandelen. Nu nog 2×3 minuten. Komt goed. De helft zit er al. Zo denk ik maar een beetje. Tijdens het lopen probeer ik wat voorover te hellen, net als chi-running, al weet ik niet precies hoe dat moet. Het voelt wel aardig, je landt nu echt op je voorvoet, het lijkt een beetje vegen met je voeten….

Zo, de training zit erop. Onderweg zit ik al te bedenken wat ik hier neer ga schrijven. Het is vermoeiend, maar het voelt zo fijn. Ik krijg er meer zelfvertrouwen van, kijk mij toch eens lopen. Ik doe het toch maar weer even, met mijn bejaarde, overgewichtige lijf, haha. Boeien, ik weet dat ik wel wat te zwaar ben, maar daar ligt nu niet mijn prioriteit. Ik wil gewoon lekker lopen, dat ideale gewicht dat komt wel weer. Nu ben ik aan het nagenieten, zo nog even douchen.

Hieronder nog een fotootje van mezelf zoals ik er nu uitzie met alle toeters en bellen, kwa kleding dan he.