Tagarchief: alle begin is moeilijk

Weer gelopen

Gisteren was het zulk mooi weer en ik heb weer gelopen! Heerlijk in de zon ook.
Tijdens het inlopen bedenk ik welke kant ik op ga. Ik wil elke elke keer een andere route maken, anders doe ik teveel van hetzelfde en dan wordt het saai.
Ik volg een opbouwschema naar de 5 km toe, die ik van de fysiotherapeut heb gekregen. Dus ik loop echt nog in minutenblokjes. 
Gisteren liep ik 1-2-4-4-5 minuten. Dat is samen 16 minuten. Die 4 en 5 minuten klinken echt al veel, maar tijdens het lopen viel het me mee. Eerst vond ik 3 minuten achter elkaar al heel veel, maar ik mag best heel rustig lopen dus dan gaat het wel.

Van de week heb ik nog 1x training gegeven, dus ik heb 4x bewogen cq. aan sport gedaan. Zoveel loop ik zelf nog niet en bij het training geven beweeg ik ook niet heel veel (alleen bij de loopscholing), want ik zit op de fiets. Maar ik merk toch dat de beweging mij goed doet, het is goed voor mijn voeten en de (afnemende) blessure. Dat heb ik ook wel gemerkt toen ik nog volop aan het trainen was; doe je net iets teveel kan het je een blessure opleveren maar doe je te weinig dan krijg je ook pijntjes. En nu merk ik dat de extra beweging van het training geven er net voor zorgt dat mijn voeten en kuiten sterker worden! Dat is wel weer goed om te merken, want ik ben vaak te bang om teveel te doen.

De laatste tijd merkte ik dat mijn voet weer wat meer pijn deed. En ik moest dinsdag naar de fysio, voorlopig de laatste keer, en ik kwam tot de conclusie dat ik de oefeningen weer wat meer mag doen. Ik ben nu toch ook aan het opbouwen met hardlopen en de oefeningen maken mijn voeten weer sterker. Dus al met al ben ik goed bezig! En weer een inzichtje voor mezelf; de oefeningen blijven doen naast het hardlopen. Ik deed ze al een tijdje niet meer zoveel… Van de fysio mocht ik op de dagen dat ik hardloop de oefeningen doen, dan zijn de dagen dat ik niet hardloop ook echt rustdagen.

Ik ben dus nu al 3x per week aan het hardlopen. Dat is al heel goed en dat is de hoeveelheid wat ik ‘vroeger’ ook liep. Nu probeer ik dat vast te houden zodat ik straks weer naar mijn eigen groep (bij de loopvereniging) kan terugkeren en ik dat ritme in mijn werkweek kan vasthouden.
Nog ongeveer 6 weken en dan ben ik ‘klaar’ met dit schema, als ik geen terugval of pijn krijg natuurlijk. Dan is het eind maart, dat duurt nog wel een tijd, maar ik ben op de goede weg. En ik ben er zo blij om. Het gaat allemaal nog niet vanzelf hoor. Ik ben ook zwaarder geworden, dat speelt ook zeker mee, daardoor loop ik nog niet zo licht als een hertje, zeg maar.
Ook met de nieuwe zooltjes gaat het goed. Natuurlijk voel ik mijn voeten, onderbenen en pezen en spieren nu wel, maar dat is niet zo erg al met de oude podo-zooltjes. Dat is toch bizar dat het zo’n verschil is. Ik ben er nu blij mee, maar ik had die oude zooltjes gewoon veeeeeel eerder uit mijn schoenen moeten gooien.
Maar al met al zit hier een blij ei!

Weer lopen

Vandaag ga ik weer lopen, weer trainen, hardlopen. Ik moet toch telkens weer een beetje zin maken, want ik vind het nog moeilijk. Ik ben bang om toch weer pijn te krijgen op andere plekken of op de plek van de blessure.

Gisteren en eergisteren heb ik weer training gegeven bij mijn loopgroep. Ik ben trainer sinds april 2018. Ik heb als loper jarenlange ervaring en dat hoop ik te kunnen delen met de lopers. Het fijne is dat ik de lopers al wel lang ken. In mijn vereniging hebben we meerdere locaties waar groepen trainen, in meerdere plaatsen. Dus langzamerhand leer ik de mensen kennen. Ik heb ook een tijd op mijn eigen locatie training gegeven, de locatie waar ik zelf altijd trainde. Nu ik met de blessure zit train ik daar niet, omdat ik nog niet een hele training vol kan houden. Ik hoop wel snel weer terug te keren… Met training geven gebruik ik nog vaak de fiets, dan hoef ik mezelf niet te forceren om een bepaalde afstand zelf te lopen.

Maar goed, vandaag weer zelf lopen. Heerlijk, nog even de training in mijn sporthorloge zetten en gaan. Ik heb net even ontbeten en laat het nog een beetje zakken. Ondertussen schrijf ik deze blog en kijk ik op weeronline of het nog gaat regenen… nee gelukkig niet.
Als ik deze training heb gedaan voel ik me vast weer voldaan. Maar nu ben ik nog een beetje zenuwachtig. Raar is dat, ik loop eigenlijk al jaren, en als ik weer opnieuw moet opbouwen na een blessure, dan ben ik ineens niet zo zeker meer van mezelf. Ik houd mezelf dan maar voor dat ik ooit halve marathons liep, dus dat ik best wel wat kan.


Tot straks.

door de pijn heenlopen deel 2

Van de week ben ik bij de sportfysio geweest.

Ik had natuurlijk ook nog wel ge-googled naar mijn klachten. Ook voel ik de laatste tijd spelde-prikjes-pijn naast mijn linkerhiel, naast de hak zeg maar. Dit en de kwestie van de enkels heb ik aangekaart bij de fysio.

Wat blijkt nu; mijn kuitspieren zijn nogal kort en bij de linkerhiel is de achillespees geïrriteerd. Ik heb 2 rekoefeningen voor de kuiten/achillespees gekregen. Ook zijn mijn voeten doordat ik proneer, niet echt sterk. De spieren in de voet en enkel zijn geïrriteerd. Hiervoor moet ik balans-oefeningen doen, je kent het vast wel; tijdens het haarföhnen of tandenpoetsen balanceren op 1 voet. Met de linkervoet is dat een drama en met de rechtervoet is iets beter gesteld. Ook zal ik meer moeten nadenken om meer op de buitenzijde van de voeten te lopen. Een beetje mindfull-lopen dus. En de fysio zei ook dat het lopen in het bos nu niet zo handig is, omdat het voor de stabiliteit van de enkels niet goed is. Vooral als een pad schuin loopt, daar was ik zelf ook al achter. Op zich is in het bos lopen wel goed, omdat de zachte van de ondergrond heel goed is om te lopen. Maar in mijn geval nu even niet omdat mijn enkels alle oneffenheden niet aan kunnen.

Om een lang verhaal kort te maken, mijn kuiten en achillespezen moeten gerekt worden en mijn enkels moeten stabieler worden. Dit zijn ook geen klachten die nieuw voor mij zijn, maar omdat ik aan het opbouwen ben met hardlopen zijn ze nu wel aanwezig, en zijn het nu wel ‘overbelasting’-blessures.
Van de week had ik wel even een dipje, met negatieve gedachtes van ‘zou ik het ooit nog wel kunnen, dat hardlopen‘ en ‘zou ik er niet gewoon mee stoppen‘…  Maarre na een paar rustdagen denk ik er nu zo over; ‘maar ik heb het ooit ook gekund, dus nu ga ik het ook weer kunnen‘ en ‘ik laat me niet zomaar uit het veld slaan, hardlopen is goed voor mij, dus ik ga er lekker gewoon mee door‘!

Vanaf volgende week zie je me weer langs de wegen lopen om mijn schema te volgen.

Onze kater Binkie voor het raam.
Onze kater Binkie voor het raam.