Afgelopen maandag, 2e Paasdag, heb ik de Paasloop gelopen.
Afgelopen maandag heb ik een wedstrijdje gelopen. Heerlijk is dat altijd weer. Ik bedacht me dat ik al een tijd geen wedstrijd gelopen had, en heb me toen gelijk online ingeschreven voor de Paasloop.
In Kilder is deze wedstrijd, waar je altijd wel een paar bekenden ziet. Vooraf had ik nog een oproepje gedaan op de FB-pagina van mijn vereniging (De Loper) om te kijken of er nog meer mensen meededen. En daar reageerden een aantal mensen op, dat is altijd gezellig. Dus die zag ik daar ook. Alhoewel ik net zo goed ‘alleen’ loop, dat is ook niet erg, want in de wedstrijd doe je toch je eigen ding en loop je je eigen tempo. Mijn man was in ieder geval ook mee, voor de support, dat is altijd fijn.
Ik had me ingeschreven voor de 5 km. De laatste keer dat ik hier liep, in 2014, liep ik de 10. Dus dit is iets korter en een ander parcours. Ik zou het wel zien. Hier loop je naar het bos toe (Bergherbos/Montferland), en daar doe je een rondje en dan ga je weer terug langs dezelfde weg, langs de aanrijroute. Niet heel spannend, maar wel zwaar want je loopt in het bos en er zaten wat klimmetjes in.
Het is eerste stuk was wat winderig, ik had last van mijn haar, het is niet zo heel kort meer, waardoor het los gaat zitten. Ik had er goed last van, de volgende keer moet ik een haarband of clipjes indoen. Je kan daar dan zo mee bezig zijn, ik was tenminste goed afgeleid haha.
Ik liep met een paar mensen in hetzelfde tempo langs de bosrand, en kon af en toe wat mensen inhalen of ze haalden mij in. Op een gegeven moment ging ik een heuvel op, ik zag al dat het een lange klim was, wel goed te doen. Daarna ging ik linksaf, ik kon even uitpuffen en toen weer een klim. Tjeetje nu werd het pittig, er keek zelfs iemand achterom naar mij, om te kijken wie er zo liep te hijgen. Ja dat was ik dus, haha. Ik wilde niet gaan wandelen, ik kan dit, gewoon doorlopen ja! Even mezelf peptalk geven en dan gaat het ook beter. Nu had ik de zware stukken gehad, ik was denk ik over de helft van de wedstrijd. Nu hoefde ik alleen nog naar beneden, dan zou ik weer bij het pad komen waar ik ook op de heenweg overheen ging. Daarna liep ik langs de grote weg, over het fietspad en kwam ik weer bij het sportpark. Ik haalde nog een man in, hij wenste mij succes alsof hij het zelf al had opgegeven. Vlakbij de finish haalde hij mij toch nog in. Pfff ik was er bijna, ik wilde nog niet gaan sprinten want het duurde nog wel een halve kilometer denk ik. Maar toen ik op het grasveld van het voetbalveld liep, ben ik gaan sprinten. Mijn man stond daar en nog wat bekenden van de vereniging. Zo hee, ik had het gehaald! Natuurlijk loop ik het uit, maar je weet nooit hoe het gaat. Nu viel het mee, de temperatuur was lekker, ik had zelfs met korte mouwen gelopen. 
Foto Rob Jansen.